* บัวลอยไข่หวานมาแล้ว...แม่เอ๊ย....*
พายเรือย่ำจ้ำพายตามสายน้ำ
ปากป่า วร้องลำนำคำขับขาน
บัวลอยจ้า!..มาแล้วแจ้วซื้อทาน
อร่อยหวานชื่นใจเชิญให้ลิ้ม
ที่จุดเดิมเรือปลอดจอดเทียบท่า
ชะเง้อตาคอยรอพ่อกรุ้มกริ่ม
ทุกวันนั้นพี่ชายต้องได้ชิม
บัวลอยนิ่มไข่หวานซ่านถึงใน
พี่มาถึงอมยิ้มน้องอิ่มนัก
หยิบจวักตักบัวลอยคอยส่งให้
พี่เอื้อมรับประคองมือน้องไว
อายสะท้านสั่นไหวไม่กล้ามอง
ดึงมือกลับฉับไวให้ม้วนหลบ
ไม่กล้าสบสายตาที่มาจ้อง
แอบชมเงาพี่ชายในลำคลอง
เห็นพี่ต้องมองเชยเปรยรอยยิ้ม
มีบัวลอยน้ำขิงยิ่งอร่อย
พี่ลองหน่อยเอาไหมไข่ก็นิ่ม
ทั้งรสชาติหวานซ่าของปลากริม
อย่าเพ่ออิ่มยิ้มก่อนเดี๋ยวป้อนฟรี
ไม่ทันไรใครร้องก้องมาหา
อีตาแก่! ตาบ้า! หายหน้าหนี
อ๊ะ!...ไรหว่า....งานเข้าเมียเขามี
ไม่รอรีคว้าพายบ๊ายบายลา
จึงป่า วร้องก้องขายพายไปต่อ
เชิญแม่พ่อรอชิมบัวลอยจ้า!
ทั้งน้ำขิง! น้ำแห้ว! มาแล้วค่า!
เอ้า ! มามะ..เชิญมา..มาซื้อชิม
ปกิณกะภาษากลอน
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น