"เกินทำใจ"

"เกินทำใจ"

มีเพียงแค่คำถามในความมืด

ที่คล้ายยืดเวลาอสงไขย

ห้วงมิติดูกว้างและห่างไกล

เกินกว่าใจค้นพบจบค่ำคืน

ตลอดช่วงเวลาของความฝัน

เนิ่นนิรันดร์ปรารถนาเวลาตื่น

ทว่าเจ็บฉุดรั้งล้มทั้งยืน

เกินกว่าฟื้นภวังค์ในกังวน

มิมีทางรู้ได้ใจของเขา

ที่บางเบากว่าเมฆเสกสายฝน

คืนและวันผันเปลี่ยนเวียนต่างคน

คล้ายกมลหลายดวงพ่วงในกาย

แม้นคำวอนระย้าฝ่าสายหมอก

ประกาศบอกถึงคนที่หล่นหาย

เสียงต้นทางกลับผ่อน ณ ตอนปลาย

สบสุดท้ายก็จางและบางลง

ความรู้สึกว่ารอก็มาถึง

รอคำหนึ่งซึ่งเราเฝ้าประสงค์

เขาจะรับรู้ไหมใครบรรจง

และดำรงด้วยรักพำนักรอ

ระยะห่างสองคนดูหม่นล้า

คงเกินกว่าคำวอนที่อ้อนขอ

จะส่งถึงรู้สึกได้ลึกพอ

คำว่า “ท้อ” รอซ้ำเกินทำใจ

masapaer

" คนเฝ้าบอร์ด 2 "

นั่งเฝ้าบอร์ดกอดหมอนแล้วนอนอ่าน
สุขสำราญอารมณ์สมสมัย
อิ่มประพันธ์ชั้นหนึ่งล้วนตรึงใจ
ของมวลมิตรชิดใกล้ในบอร์ดกลอน

อ่านก็ยิ้มพิมพ์ใจในทุกครั้ง
เทียวลุกนั่งทั้งเดินเพลินอักษร
ไม่อยากพลาดพจนีนี้สักตอน
คอยต่อศัพท์สุนทรอ้อนไปมา

อยากให้มิตรรู้ไว้แม้ไม่เห็น
ในประเด็นกลอนต่อหัวร่อร่า
ยามเธอด้นกลอนขำทำฉันฮา
ก็นั่งบ้าหัวเราะเพราะกลอนเธอ

คนเฝ้าบอร์ดกอดเข่ามีเศร้าบ้าง
หากพบบางสำนวนชวนให้เผลอ
ด้วยอารมณ์อ่อนไหวเมื่อได้เจอ
กลอนพร่ำเพ้ออกหักรักเรรวน

ด้วยสหายจรดพจนารถ
อารมณ์บาดในตรึกลึกครบถ้วน
หลากลีลาอารมณ์ปานคมทวน
ล้ำกระบวนต่อศัพท์ขับกวี

คนเฝ้าบอร์ดอ่านเพลินเกินจะหยุด
แต่มโนยังผุดไม่หลุดหนี
นอนเฝ้าบอร์ดรอคนรนทุกที
เธอไม่มีไม่มายังบ้ารอ

~masapaer~

"ยำตะไคร้กุ้งสด"

"ยำตะไคร้กุ้งสด"



ตะไคร้หั่นบางบางอย่างพอเหมาะ
โดยเฉพาะส่วนหัวยั่วหนักหนา
หั่นหอมแดงแบ่งส่วนนวลกานดา
มะนาวผ่าคั้นน้ำเอาตามใจ


โขลกพริกสดเตรียมไว้เอาให้พร้อม
ถั่วคั่วหอมโรยหน้าอย่าลืมใส่
สาระแหน่แน่นักเด็ดพักไว้
ส่วนสำคัญ"กุ้ง"ไง ไปเตรียมกัน

หลังจากล้างแกะเปลือกเลือกหัวออก
ผ่าหลังลอกเส้นดำอยู่ตามสัน
เคล็ดไม่ลับต่อมานะสำคัญ
แช่โซดาตามนั้นนั่นอย่านาน

สักสิบห้านาทีนี้คงได้
พักเอาไว้ยำสดรสจัดจ้าน
ต่อไปทำน้ำปรุงกินพุงบาน
เอาแบบร้านขึ้นชื่อที่ลือชา

น้ำตาลปี๊บหนึ่งถ้วยช่วยจำนะ
มีน้ำมะขามเปรี้ยวรสเสียวซ่า
เอาส่วนสี่พองามเหมือนน้ำปลา
น้ำตาลทรายเอามาด้วย..หนึ่งถ้วยตวง

เอาสี่อย่างตั้งไฟลงในหม้อ
ไฟอ่อนพอละลายก็หายห่วง
ยกพักเย็นรอยำอันฉ่ำทรวง
มาต่อช่วงคลุกเคล้าที่เรารอ

เอาน้ำปรุงมาลงตรงชามใหญ่
ตามตะไคร้มะนาวเอาพริกต่อ
หอมแดงซอยลงชามตามใจพอ
กุ้งลวกหนอคลุกเคล้าเข้าเร็วซี

ตักใส่จานโรยถั่วคั่วหอมแท้
สาระแหน่แค่โรยโปรยถี่ถี่
สมุนไพรในจานนั้นมากมี
ยำจานนี้แซ่บ!เวอร์..ชวนเธอลอง

~masapaer~

@ แม่ @

@  แม่ @

เป็นผู้หญิงยิ่งใหญ่ในโลกนี้

ที่พร้อมพลีอกอุ่นหนุนรักษา

ปกปักเรายิ่งชีพทิพย์มารดา

ฤาจะหาผู้ใดใคร่มาแทน

เพียงหนึ่งเดียวเทียวป้องอันตราย

ยอมชีพวายแลกให้ไม่หวงแหน

คอยมอบรักรินไหลไม่ขาดแคลน

จากห้วงแดนแห่งใจใดเทียบนาง

เป็นผู้หญิงที่แปลกแลกชีวิต

กับโลหิตแห่งกายที่ได้อ้าง

แต่คือเนื้อส่วนหนึ่งซึ่งของนาง

แลยอมดับแลกร่างต่างให้เรา

มีชีวิตยืนได้ในวันนี้

เพราะนางพลีหัวใจ,กาย,หม่นเศร้า

เหงื่อกลายเลือดเหือดสิ้นผินเป็นเทา

ยังคงเฝ้าดูแลแม้ต้องตรม

ต้องระบมซมกายอยู่เท่าใด

ทั้งหัวใจไล้คราบอาบความขม

ไม่เคยหวั่นพรั่นใจในระทม

หวังเพียงบ่มเลี้ยงเราเฝ้าดูแล

คำหนึ่งคำพร่ำเรียกเพรียก “แม่จ๋า”

ใดเทียบค่าสิทธ์นั้นปันจากแม่

ให้เพียงลูกปลูกไว้ไม่เชือนแช

สัมผัสอุ่นสิ่งแท้แค่หนึ่งเดียว

“รักแม่...ดูแลแม่”

“ถามเอง ตอบเอง”

“ถามเอง ตอบเอง”

ตื่นขึ้นมายามเช้าเหงาไหมเอ่ย

ใจจึงเปรยความคิดที่จิตวุ่น

ตอบตัวเอง “พอไหว” ในอรุณ

พออบอุ่นบางครั้งอย่างเดียวดาย

สายแล้วนั่นทานข้าวหรือเปล่าหนา

กลั่นคำตอบค้างคาน่าใจหาย

“เหมือนท้องเสียเพลียใจไม่สบาย

เดี๋ยวตอนสายค่อยทานนั่นยังไง”

เที่ยงแล้วนะทานข้าวหรือเปล่าจ๊ะ

ยังหรอกนะ..เที่ยงนี้ทานที่ไหน

หรือกาแฟแก้ง่วงถ่วงแทนไป

 ตอบคำถามเป็นไฟให้ตัวเอง

บ่ายแล้วนะพักหน่อยค่อยดีนิด

ใจสะกิดถามตนวนคร่ำเคร่ง

แล้วเย็นนี้ที่ไหนไปฟังเพลง

อย่างหวั่นเกรงดินเนอร์เพ้อกับลม

ตั้งคำถามย้ำคิดติดคำตอบ

เฝ้าคอยลอบถามใจไยจึงขม

คอยตอบมอบหัวใจไยระทม

เพียงแค่ซมป่วยใจ “ใคร” ไม่มี

เพ้อคอยใครมาถามคำห่วงหา

คล้ายคนบ้าพร่ำเพ้อละเมอถี่

ฝันลมแล้งต่อไปได้ทุกที

ก็เท่านี้คำถาม..พล่ามตอบเอง

เออเองก็ได้..

~masapaer~