"เกินทำใจ"

"เกินทำใจ"

มีเพียงแค่คำถามในความมืด

ที่คล้ายยืดเวลาอสงไขย

ห้วงมิติดูกว้างและห่างไกล

เกินกว่าใจค้นพบจบค่ำคืน

ตลอดช่วงเวลาของความฝัน

เนิ่นนิรันดร์ปรารถนาเวลาตื่น

ทว่าเจ็บฉุดรั้งล้มทั้งยืน

เกินกว่าฟื้นภวังค์ในกังวน

มิมีทางรู้ได้ใจของเขา

ที่บางเบากว่าเมฆเสกสายฝน

คืนและวันผันเปลี่ยนเวียนต่างคน

คล้ายกมลหลายดวงพ่วงในกาย

แม้นคำวอนระย้าฝ่าสายหมอก

ประกาศบอกถึงคนที่หล่นหาย

เสียงต้นทางกลับผ่อน ณ ตอนปลาย

สบสุดท้ายก็จางและบางลง

ความรู้สึกว่ารอก็มาถึง

รอคำหนึ่งซึ่งเราเฝ้าประสงค์

เขาจะรับรู้ไหมใครบรรจง

และดำรงด้วยรักพำนักรอ

ระยะห่างสองคนดูหม่นล้า

คงเกินกว่าคำวอนที่อ้อนขอ

จะส่งถึงรู้สึกได้ลึกพอ

คำว่า “ท้อ” รอซ้ำเกินทำใจ

masapaer