"ร่านดอกงิ้ว"

งิ้วสะท้านหวั่นไหวในลมหวน
พลิ้วรัญจวนชวนฝันยันสว่าง
เพียงผ่านแผ่วแก้วหูอยู่บางบาง
แทบแพ้ทางเรียวปากออกจากชาย


งิ้วพลิ้วลมพรมพื้นอยู่ดื่นดาษ
มิผุดผาดดั่งงิ้วปลายทิวสาย
เริงร่ารอผู้บ้าคลั่งอย่างท้าทาย
เชิญปีนป่ายคลอเคล้าเอาตามใจ

สะบัดพลิ้วพลางหลอกเป็นดอกรัก
ภูมรินบินทักกวักดอกไหว
ร่ายสุคนธ์ยวนยั่วอยู่ทั่วไป
ภูวนัยจงมาคว้าชื่นชม

ดอกรักเลือดรอชิมลิ้มรสเลือด
จะได้เชือดนิ่มเนื้อเถือให้สม
ลิ้มโลหิตจิตตกอกตรอมตรม
จะระทมเช่นไรไม่สะท้าน

หนามแหลมคมกว่ามีดจะกรีดเนื้อ
หากแม้นเชื่อสิ่งเห็นเป็นความหวาน
แลหวังปลิดดอกงิ้วที่พลิ้วบาน
ด้วยหลงร่านดอกงิ้ว..จะพลิ้วรอ

มะสะแป

~นับวัน~

~นับวัน~

ดาวระฟ้าเกลื่อนกลาดขาดคู่นับ

สายตาจับดาวเด่นเป็นต้องเผลอ

นิมิตภาพฉาบแสงแปลงเป็นเธอ

แบบเฝ้าเพ้อรำพันนั่นทุกคืน

เก็บเงาดาววางไว้ในท้องฟ้า

เรียงดาราพิลาสอันดาษดื่น

บรรจงร้อยเป็นหมายให้เธอยืน

ฝันเธอยื่นมือรับนับเวลา

หนึ่งสองสามยามนี้ดาวมีน้อย

วางเรียงร้อยคอยไว้ในเวหา

เป็นสะพานโค้งรุ้งทุ่งดารา

รอเธอมาคอยนับพร้อมกับเรา

สองหมื่นดวงสามวันผ่านไปแล้ว

สะพานแถวดาวสร้างยังว่างเปล่า

เพียงสายลมห่มไล้ใจบางเบา

แทนกอดเขาเท่านั้นที่ฉันมี

มะสะแป