~นับวัน~

~นับวัน~

ดาวระฟ้าเกลื่อนกลาดขาดคู่นับ

สายตาจับดาวเด่นเป็นต้องเผลอ

นิมิตภาพฉาบแสงแปลงเป็นเธอ

แบบเฝ้าเพ้อรำพันนั่นทุกคืน

เก็บเงาดาววางไว้ในท้องฟ้า

เรียงดาราพิลาสอันดาษดื่น

บรรจงร้อยเป็นหมายให้เธอยืน

ฝันเธอยื่นมือรับนับเวลา

หนึ่งสองสามยามนี้ดาวมีน้อย

วางเรียงร้อยคอยไว้ในเวหา

เป็นสะพานโค้งรุ้งทุ่งดารา

รอเธอมาคอยนับพร้อมกับเรา

สองหมื่นดวงสามวันผ่านไปแล้ว

สะพานแถวดาวสร้างยังว่างเปล่า

เพียงสายลมห่มไล้ใจบางเบา

แทนกอดเขาเท่านั้นที่ฉันมี

มะสะแป