สาวน้อย

๐ สาวน้อย ๐

๑

ควันกรุ่นปลายท้ายฟืนที่ยื่นเข้า
ในสามเส้าเตาหินถิ่นบ้านป่า
ฟุ้งกำจายแกล้งเย้าเข้านัยน์ตา
ของใบหน้านงเยาว์เจ้าซุกซน

มือป้องหน้าปัดควันหันหน้าหนี
เสียงอู้อี้ตีควันปากพลันบ่น
พ่อยิ้มน้อยพลอยขำคำหน้ามน
แม่ขำปนบอกกล่าวเจ้าถอยไป

ยืนท้าวเอวถอนใจให้หงุดหงิด
ควันสะกิดงามขำน้ำตาไหล
มองช่องทางพลางยื่นท่อนฟืนไว
แม่รับให้เนื้อนวลพร้อมสรวลแย้ม

ไหล่แม่ไหวขึ้นลงอยู่ตรงหน้า
เหงื่อไหลบ่าพราวพรั่งหลั่งข้างแก้ม
ไรผมอ่อนหยักศกพลิ้วโบกแซม
ตกแต่งแต้มแม่งามนักยามนี้

ปลาดุกนาสุกหอมล้อมวงเข้า
อาหารเช้าก่อนงานด่านวิถี
เป็นกำลังชาวนามาอย่างดี
แม่เร็วรี่จัดแจงแต่งใส่จาน

เนื้อปลาแกะหวานนุ่มและชุ่มลิ้น
นงเยาว์กินอย่างสุขทุกอาหาร
พร้อมครอบครัวน้องพี่นี้สำราญ
และช่วยงานจากนี้ที่บ้านนา

๐ ช่วยงาน ๐

๒

ถือกระติบหยิบปลาย่างลงกลางทุ่ง
เดินหน้ามุ่งปัดเป๋เซถลา
เสียงเจื้อยแจ้วใสหวานของกานดา
ก้องลั่นป่ากลบไพรในทันที

เดินตามหลังพ่อมาอย่าซนนัก
แม่เจ้าจักตามหลังระวังผี
ให้ดวงใจของเราเจ้าคนดี
ได้เปรมปรีดิ์ปลอดภัยไม่กังวล

หลังพ่อชุ่มด้วยเหงื่อตามเสื้อผ้า
ไหล่พ่อหนาแข็งแรงแกร่งทุกหน
ผิวกร้านแดดแผดเนื้อเพื่อหน้ามน
พ่ออดทนเพื่อเราหนูเข้าใจ

พอถึงทุ่งนงเยาว์ก็เข้าจับ
มืออ่อนนุ่มขยับจับคันไถ
ร่างน้อยเซล้มคว่ำคะมำไป
ลื่นไถลลุยโคลนจนตัวดำ

ฮ่า  ฮ่า เสียงหัวเราะพ่อดังลั่น
แม่ยิ้มขันลูกสาวเจ้างามขำ
"ดูพ่อก่อนซิจ๊ะอย่าเพ่อทำ
ล้างโคลนคล้ำดำมอมที่ย้อมกาย"

เสร็จงานไถวันนี้ที่สุขนัก
แม่เก็บผักริมหนองคลองคูฝาย
มีหอยขมงมตักอีกมากมาย
"จะแกงอ่อม..ตัวร้ายจะได้กิน"

ตะวันเย็นอัสดงลงขอบเขา
ลับเหลื่อมเงาเมฆาภูผาหิน
ฝนพร่ำสายเบาบางช่างหอมดิน
แสงจะสิ้นครบวันนั้นอีกครา

๐ อีกวัน..ตามรอยพ่อ ๐

๓

แสงอุทัยสาดลงตรงหน้าต่าง
ลูบไล้ปรางแผ่วเบาเคล้าใบหน้า
เนื้อนวลน้อยกลอยใจในมารดา
ค่อยลืมตารับแสงแห่งอรุณ

พับที่นอนหมอนน้อยด้อยกำลัง
เก้อเก้อกังยังสู้ทั้งบู๊บุ๋น
เอาชำนะงานหนักจักเป็นทุน
ตอบแทนคุณแม่พ่อพอทำเนา

หลังกิจเช้าเข้านาประสาเด็ก
มือเรียวเล็กเล่นดอกไม้ไม่เคยเหงา
มองโค้งรุ้งทุ่งนาฟ้าบางเบา
ก็สร้างฝันนงเยาว์ดูเข้าที

เล่นกับน้ำย่ำโคลนทะโมนนัก
ประสาวัยน่ารักจากท้องที่
ของบ้านนาป่าดงเขาพงพี
ก็สุขศรีนักเจ้าเยาวมาลย์

ตั๊กแตนเพื่อนเก่าเจ้าผีเสื้อ
ระบำพลิ้วงามเหลือเมื่อบินผ่าน
ฟ้าจะมืดลงเกินมิเพลินนาน
พ่อเรียกขานสาวน้อยคอยเดินตาม

เท้าน้อยเรียวเทียวย่ำตามรอยพ่อ
รอยที่ก่อเกิดกล้ากลางสนาม
ของชีวิตต้องสู้อยู่ทุกยาม
เท้าน้อยงามตามพ่อก็สุขใจ

๐ กล่อม ๐

๔

ตะวันพลบจบวันอันแสนสุข
ราตรีปลุกเดือนดาวพราวไสว
เรืองระย้าแทนโคมโฉมวิไล
สาวหน้าใสยิ้มรื่นชื่นอารมณ์

กลางแสงไต้ไหวเต้นเล่นลมล้อ
ประกายก่อแสงไฟได้เหมาะสม
สร้างนิมิตพ่อแม่แท้น่าชม
ดั่งภาพพรหมป้องลูกทุกราตรี

"พ่อนั่งลงข้างหนูดูดาวพ่อ
งามจริงหนออยากได้ไยดาวหนี
ยิ่งคว้าก็ยิ่งไกลไปทุกที
พ่อตัวใหญ่คว้าซีที่ดวงนั้น"

"ตาของเจ้างามกว่าดาริกา
เจ้างามกว่าดาวไหนในสวรรค์
พ่อจะป้องดาวนี้ด้วยชีวัน
จงหลับฝันได้แล้วนะแก้วตา"

เสียงละมุนเอื้อนกล่อมพร้อมกับจูบ
มือกร้านลูบปอยผมแม่ก้มหา
เสียงใสใสร้องรับกับมารดา
กลบเสียงป่าใดใดไม่อาวรณ์

เสียงแม่หยุด..เหลือเสียงใส..วัยน่ารัก
กังวานนัก/เจ้ากล่อมไพร/เสียงใสอ่อน
ปนเสียงหาวสาวน้อยค่อยง่วงนอน
เสียงหนัก..เบา..เพลาผ่อน
                                ..และ..อ่อนลง

masapaer