หนูน้อย

หนูน้อย

เจ้าละห้อยคอยใครที่ไหนหรือ

รอความหวังตั้งใจได้หยิบมือ

เขย่งยื้อถือดาวที่เฝ้ารอ

สะพานรุ้งโค้งฟ้าไกลตานัก

มีกับดักกวักลวงเป็นบ่วงล่อ

ควักวิญญาณบริสุทธิ์ดุจรุ้งทอ

ให้จมต่ออบายทำลายกัน

เจ้าจะคว้าความฝันของวันไหน

เอาหัวใจใส่เท้าเข้าคว้าฝัน

ทนแรงต้านชันเพียบพร้อมเหยียบมัน

ทนแววตาเย้ยหยันอันเย็นชา

ทุกขณะแขนกลึงถูกตรึงหนาม

รับรสความเจ็บแสบแทบผวา

สายสินธุ์ใจไหลหลั่งคลั่งดวงตา

ฝังปวดล้าภายในใครอาจเมิน

ทุกรอยยิ้มพิมพ์ไว้เพื่อจ่ายแจก

เป็นของแลกความฝันอันผิวเผิน

เป็นค่าด่านผ่านเหวอาจเลวเกิน

กว่าหนูเจ้าเคยเดินอย่างเพลินทาง

แสงข้างหน้าจ้าเกินกว่าเพลินจ้อง

มิอาจมองปองดูสู่โลกกว้าง

ไหวหรือ? เจ้าเฝ้าฝันอันเลือนราง

ใต้ปีกบางห่างเกินจะเหินไป

หยิบขึ้นมาอาวุธประดุจแก้ว

ทุกห้องแนวปัญญาจงคว้าไขว่

เพื่อเบิกทางขวางปรก..รกทางชัย

จากหัวใจดวงแกร่งแห่งเจ้าเอง

 29 เมษายน 2011

"ถามยาย"

"ถามยาย"

หนุนตักยายฟังคำที่พร่ำสอน

คำบวรสอนหลานผสานผล

กลัวหลานอายให้ต้องหมองดวงมน

เกรงเขายลสูญเสียเพลียหัวใจ

โธ่ !ยายจ๋าหลานยายกลัวสายนัก

หากจะรักแต่ช้ากว่าพบได้

ทั้งสังขารผ่านเกินเจริญวัย

อายุไปไม่ทันขันธ์ร่างกาย

มันร้อนรุ่มกลุ้มหนาวเข้าห้าสิบ

รักไกลลิบหยิบมือ ฮื้อ! ใจหาย

ยังมิเคยเรียนรักจักเปล่าดาย

นะคุณยายไขเพิ่มเสริมปัญญา

คืออะไรกันแน่แค่หนุ่มจ้อง

เสียงใจก้องร้องถี่แทบปรี่หา

หนูอายจังครั้งชายใกล้สบตา

ใจประหม่าสั่นรัวทั่วสรรพางค์

ชายหนุ่มน้อยคอยมองคล้องคำหวาน

ใจลนลานไหวยวบจวบฟ้าสาง

ถามยายจ๋าหากชายเข้าใกล้นาง

มีหนทางอย่างใดให้วางตัว

โอกาสมีไม่มากแม้อยากใกล้

ประหวั่นใจวัยหลานนั้นเริ่มหลัว

เกรงเกรงกึ่งกล้ากล้าคละกลัวกลัว

เอาให้ชัวร์นะยายทำไงดี..อิอิ

หลานขี้สงสัย..

26 มกราคม 2011

"ยายจ๋า..อยากถามยาย"

“ยายจ๋า..อยากถามยาย?”

“ยายจ๋า..อยากถามยาย?”

เขาว่าคนมีคู่ดูเป็นสุข

เขาสนุกสำราญสวรรค์สร้าง

จริงหรือยายบอกหนูให้รู้พลาง

ตอนยายว่างสอนหนูให้รู้ที

ยายจ๋ายายตอนนี้มีเรื่องแปลก

ดรุณแรก..แตกเนื้อสาว..หนาวฉวี

เป็นอย่างไรยายเอ่ยเปรยก่อนมี

สมัยที่ยายรุ่นดรุณกาล

ยายจ๋ายายไยหนูดูตื่นเต้น

เหงื่อกระเซ็นเป็นคลองหนองละหาน

ยายจ๋ายายหนูหวามตามดวงมาน

เมื่อเห็นเพื่อนข้างบ้านเดินผ่านมา

นะยายจ๋าสอนหนูให้รู้หน่อย

หนูใจลอยบ่อยเกินเขินประหม่า

เดินผ่านชายรูปงามยามสบตา

เขินมากมายยายจ๋าน่าอายจัง

ตอนยายสาวคราวรุ่นดรุณแรก

ยายมีไหมหวิวแปลกแทรกเหมือนคลั่ง

ยายจ๋ายายไขเพียงอย่าเสียงดัง

เดี๋ยวข้างหลังได้ยินมิสิ้นอาย

ยายจ๋ายายเมื่อหนุ่มมากรุ้มกริ่ม

ทำเป็นยิ้มสบตาหาความหมาย

ใจมันเต้นสะเทือนเหมือนละลาย

หนูต้องตายหรือไม่ไขหลานที

..นะจ๊ะยาย..

25 มกราคม 2011


"ถามยาย"  (อีกครั้ง)

~ตัดเสื้อใส่ตัว หรือตัดตัวใส่เสื้อ~

~ตัดเสื้อใส่ตัว หรือตัดตัวใส่เสื้อ~

หากรักคือรองเท้าที่เราเลือก

อาจแค่เปลือกการคัดจัดสนอง

ให้พอดีที่เป็นเช่นครรลอง

กับสิ่งผองโดยนัยให้สมกัน

เท้าของเรายิ่งใหญ่ในบทหนัก

รับรองรักจากใครคล้ายเพียงสั้น

ใครจะมองเห็นใจในสำคัญ

ทาโลชั่นแค่พักตร์ชักน้อยใจ

เหมือนครั้งหนึ่งพึงรู้สู่การเลือก

คัดเอาเปลือกป้องแดดความแผดไหม้

เราตัดเสื้อเพื่อคลุมกลุ่มแดดไอ

จงพอดีพอไหวให้สมกาย

มิใช่เลือกตัดกายเพื่อใส่เสื้อ

แม้งามเหลือเพื่อใดในสิ่งหมาย

จะตัดเสื้อเพื่อใส่ได้สบาย

หรือยอมตายตัดตนเพื่อยลแพร

เหตุผลใดให้เจ็บเหน็บน้อยสุด

เราคงหยุดเลือกได้ห่างไกลแผล

เลือกให้เหมาะกระบวนสมควรแล

เอาให้แน่นอนที่สุดจุดควรเป็น

เลือกไม่เหมาะเพราะใดใคร่ศึกษา

ทำเหวี่ยงขาหน้าแพรก็แค่เห็น

ย้ายมาเปลี่ยนเวียนปรับจับประเด็น

ด้วยใจเย็นเห็นต้นลองค้นดู

เย็บแต่งหน่อยค่อยตัดจัดมุมเสื้อ

ตกแต่งเพิ่มเสริมเอื้อได้เสื้อหรู

เหมือนความรักภิรมย์ไงโฉมตรู

น่าชื่นชูขึ้นมากหากปรับใจ

(ตอบกลอนลุงปรางค์ จากรองเท้ากับความรักที่บ้านกลอนไทย)