“รอรักจากสะพานรุ้ง”
มีนิยายเล่าขานสะพานรุ้ง
วาดโค้งมุ่งอีกฟากด้วยบากบั่น
หยาดพิรุณเหลื่อมรับกับตะวัน
กำเนิดชั้นแพรวพราวราวบันดาล
วิบวาววับขับแสงสำแดงสี
รัศมีเลื่อมพรายคล้ายผืนม่าน
โค้งลัดฟ้าฟากฝั่งดังสะพาน
ให้คนผ่านฝากรักไปทักทาย
บนสะพานเลื่อมพรายผ่านปลายฟ้า
ระยิบตาสีสันพลันสลาย
ค่อยแผ่วบางจางลงบรรจงคลาย
มานคนคอยก็คล้ายจะวายตาม
สะพานรุ้งทอดโค้งลงอีกฝั่ง
คนหนึ่งรอความหวังตั้งคำถาม
คือเมื่อไหร่ถึงเมื่อไหร่ใต้ฟ้าคราม
เธอจะข้ามมาถึงซึ่งปลายทาง
แสงสีรุ้งริบหรี่สีเริ่มอ่อน
ตะวันรอนอ่อนลาแสงสว่าง
สะพานรุ้งดุจฝันพลันแผ่วบาง
ดังรักนั้นเลือนลางหมดทางเจอ
คงฝากแค่เพียงใจไว้ตรงนี้
ณ จุดที่อีกฝั่งอย่างคนเก้อ
รอสายรุ้งส่งรักมาจากเธอ
จึงเป็นเรื่องละเมอเพ้อเช่นเคย
