" เกินกว่าที่จะค้นเจอ "
จิตคิดฝันอันหนึ่งซึ่งว่าแปลก
ต่างยอมแบกแทรกจินต์ถวิลไหว
ค้นนิยามความจริงสิ่งที่ไกล
ความหมายโลกกว้างใหญ่ไร้นิยาม
ผูกรู้สึกตรึงตราหาคำตอบ
ที่โลกมอบต่อไว้ในคำถาม
มวลอากาศธาตุใดในเขตคาม
นิมิตความหมายสร้างอย่างบรรจง
ทุกขณะหายใจในเวียนว่าย
คิดมิตายหรือดับอับแรงส่ง
ค้นนิยามตามจิตในทิศตรง
หรือลืมหลงเส้นทางอย่างน่ากลัว
กับดวงตาฟ้าให้ใช่มองเห็น
ภาพที่เป็นเพียงธาตุอากาศกลั้ว
ยังคงตั้งคำถามนิยามรัว
เหมือนลืมตัวทุกขณะแม้ตามอง
ทอดอาลัยใต้เดือนเหมือนสับสน
อาวรณ์วนค้นใจในสิ่งผอง
เพียงขยายในกรอบรอบครรลอง
มิอาจต้องคำตอบที่ครอบคลุม
ในโลกนี้ที่อ้างว่ากว้างใหญ่
ฤาเท่าจินต์ภายในใต้มรสุม
ดูเวิ้งว้างกว้างใหญ่ไร้เขตมุม
ไม่มีกลุ่มความหมายให้ค้นเจอ