~ พระเอกเงา ~
กว่าจะกลั่นคำพ้องคล้องประพจน์
กว่าจะจดละเมอต้องเพ้อฝัน
กว่าจะได้หนึ่งแง่แต่ละวัน
ต้องนั่งปั้นอารมณ์ผสมใจ
กว่าประดิษฐ์คิดสร้างช่างตลก
ต้องละเมอเพ้อพกอกสั่นไหว
จนแอบเพ้อเผลอบ้างอยู่ข้างใน
เลยคิดไกล...เหมือนฝันนั้นคงดี
จะกี่บทจดไว้ในหลายฉาก
เพียงหนึ่งอยากให้เห็นเป็นจริงนี่
คือบทรักถักทอหวังขอมี
ได้แต่แอบแนบนี้ที่คำนึง
จะกี่บทละครในกลอนฉัน
เพ้อรำพันหวานเศร้าเหงาคิดถึง
จะบทโศกโรครักปักตราตรึง
กี่รำพึงออดอ้อนกลอนของเรา
จะกี่เรื่องผูกถ้อยร้อยความฝัน
จะกี่พันกลั่นกลอนตอนเปลี่ยวเปล่า
แต่พระเอกของฉันนั้นคือเงา
สมมติเอาประหนึ่งถึงตัวคน
จะมีใครไหนบ้างต่างรู้เห็น
ในประเด็นเรื่องราวเอาฝึกฝน
พระเอกเจ้าของใจไร้ตัวตน
เป็นแค่เงามืดมนคนละคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น