เหงา เศร้า คิดถึง

@   เหงา..เศร้า..คิดถึง  @

หลับตาฟังเสียงลมที่ห่มร่าง
ไล้กายนางแพรพลิ้วปลิวลมหวน
หยั่งรู้สึกสะท้านผ่านรัญจวน
อกคร่ำครวญกลางไพรในค่ำคืน

พิศแสงจันทร์รำลึกนึกภาพเก่า
ฉายทาบเงาเบื้องบนปนสะอื้น
เก็บความเศร้าเหงาช้ำอย่างกล้ำกลืน
น้ำตารื้นเต็มอกหากตกใน


ณ แห่งนี้ที่เดิมเคยเติมรัก
เคยหนุนตักพักพิงอิงหลับใหล
เคยประคองพรอดพร่ำรำพันใจ
แต่สิ้นแล้วเยื่อใยในบัดนี้


สองมืออุ่นเคยโอบประคบร่าง
บัดนี้ห่างร้างไกลให้หายหนี
เพราะเหตุกลายใจเวียนเปลี่ยนฤดี
หรือลืมแล้วแก้วพี่ที่เคยเยือน


หยิบแพรบางผืนพลิ้วปลิวลมต้อง
ห่มกายหมองกระชับกลับพลันเลื่อน
ดังลมพัดหอบรัก หัก,คลาย,เลือน
มิต่างเหมือนลมผ่านพลันกลับกลาย


โอบกอดร่างกายนี้ที่หนาวลึก
กับรู้สึกคร่ำครวญป่วนใจหาย
สองมือตนค้นสอดกอดเรือนกาย
แทนกอดชายที่รัก..เขาจากลา

26/08/2010