หนึ่งนาทีที่ ใกล้-ห่าง กัน

"หนึ่งนาทีที่ ใกล้-ห่าง กัน"

หนึ่งนาทีที่ใกล้ไยน้อยนัก
หนึ่งก้าวชักกึ่งถอยเหมือนคอยท่า
หนึ่งความสุขกลับด้อยน้อยราคา
เพียงอุรารอคอยน้อยใจกาล

หนึ่งนาทีที่ห่างอย่างเงียบเงียบ
นิ่งเย็นเฉียบเข้าลึกรู้สึกพล่าน
หนึ่งนาทีนี้ท้อทรมาน
ดั่งสายธารยาวไกลในนาที

หนึ่งชั่วครู่ดูนานผ่านสิบโยชน์
จินต์แล่นโลดโผนผ่านทะยานหนี
กู่เสียงก้องร้องเรียกเพรียกฤดี
นับเวลาครามีที่ใกล้กัน

หนึ่งนาทีเมื่อใกล้หัวใจรัก
กลับสั้นนักมิยื้อถือกลับสั้น
ห้วงแห่งกาลนานยาวก็เท่านั้น
เหมือนถูกบั่นสั้นลงคงน้อยไป

หนึ่งนาทีที่ใจเมื่อได้เกลียด
จิตถูกเบียดศักดิ์ศรีหนีไม่ได้
หนึ่งนาทีนี้ราวยาวเกินใจ
จะทนไหวในนาทีที่ใกล้เกิน

หนึ่งนาทีที่ใจติดกับดัก
ที่ตนถักรู้คิดจิตผิวเผิน
เอาเกลียดตั้งเกิดหม่นด้นเผชิญ
เพราะหลงเพลินอารมณ์ข่มไม่ลง

หนึ่งระยะความห่างต่างดวงจิต
ที่นาทีประชิดติดพิษสง
ของรู้สึกตรึกเบาก้าวไม่ตรง
เพราะอาจหลงกลใจในคำนึง


 
10/11/53