"ใครแน่ ?"

นิทานสอนใจ เขียนนานแล้วค่ะ โดยใช้นามปากกา "มะสะแป"  ตอนนี้ก็ยังใช้อยู่ค่ะ


masapaer อินเตอร์เทนเม้นท์
ภูมิใจเสนอ

ใครแน่ ?

๑

หลง

เจ้าพยัคฆ์เมฆาแห่งผาหิน
เจ้าแห่งถิ่นพนาผู้กล้าแกร่ง
อำนาจเหนือหมู่สัตว์ชัดสำแดง
ทะยานแบ่งเขตครองคะนองไพร

หาใดทันเล่ห์เหลี่ยมมิเทียมอาสน์
ยืนผงาดอาจกล้าหาเกรงไม่
คำรามก้องประกาศอำนาจชัย
จะมีใครกล้าสบสยบตน

ฝ่ายพรานป่าล่าเนื้อเสือไม่หวั่น
ศึกประจัญดันสู้ขู่มิสน
จะเข้าล้วงลูกเสือเมื่อผจญ
มันต้องด้นเชิงชั้นกันสักที

หากในถ้าล้ำไปไม่ดีนัก
สมควรจักล่อหลอกออกมานี่
จัดแผนการอันร้ายไล่ไพรี
ใช้โคล่อต่อซีดีแน่นอน
.
.
.

โคผู้หลงขลาดเขลาเข้าล่อหลอก
วาจากรอกยอกร้ายให้เสือกร่อน
สบประมาทวาจาท้ามิรอน
ด้วยมั่นใจพรานซ่อนเพื่อซ้อนยิง!


วาจาอันเชือดเฉือนเหมือนเผาไหม้
กล่าวปลิ้นใส่หมั่นหยดกรดกัดยิ่ง
น้ำหยดหินหินเซาะเปราะเรื่องจริง
จิตมินิ่งคำกร่อนคลอนฉันใด  (ก็ฉันนั้น)

๒

เสือพลาดท่าเพราะโคท้า กับพรานป่าที่ดักสุ่ม


เมื่อพยัคฆ์ถูกท้าวาจาเดือด
หวังเข้าเชือดเนื้อโคโอชะใหญ่
จงรู้จักเถิดหนาข้าเป็นใคร
จะออกไปขย้ำให้หนำทรวง

ด้วยโมโหโทสะขาดสติ
ขาดดำริตรองหาภาษาบ่วง
คำโคท้าบ้าบอเรื่องล่อลวง
เสือสิ้นดวงเพราะพลาดขาดวิชา

โผนทะยานกำลังตั้งเข้าฟัด
ส่วนพรานจัดแผนไว้ได้ทีล่า
เห็นเสือร้ายปรากฏบทเต็มตา
จึงเล็งหน้าไม้มั่นลั่นถึงกาย (.....)

เสือสิ้นชีพเพราะบ้าโทสาจัด
คิดเร่งรัดไม่ตรึกนึกความหมาย
หลงอารมณ์วู่วามใกล้ความตาย
จึงสิ้นลายเพราะขาดพลาดตรึกตรอง

เขี้ยวพยัคฆ์จักถือคือยิ่งใหญ่
พรานสวมใส่ประกาศมาดผยอง
เจ้าพนาคือตนคนเข้าครอง
คึกคะนองสมใจในชัยตน  (ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

เจ้าโคเล่าลำพองผยองจิต
พรานพิชิตเสือไวเมื่อหมายผล
เหตุเพราะโคล่อหลอก..กรอกหูวน
พยัคฆ์จนอ่อนแอแพ้อารมณ์

ดูกรพรานขี้ขลาดมาดแอบซุ่ม
หลบหลังมุมพุ่มไม้ใช้แผนล่ม
เสือสิ้นลายได้เพราะเคาะคารม
อันโสมมของโคผู้ปรีชา   (หึ หึ หึ )

๓

เหนือฟ้า


ครั้นพรานป่าล่าเสือเมื่อสำเร็จ
จึงล้างเคล็ดเด็ดเขี้ยวเลี้ยวเคหา
อวดฤทธีพี่พราน..ศรีภรรยา
ได้ลูกเสือกลับมาราคาดี

กระหยิ่มยิ้มสะใจในสามารถ
ยอดฉลาดคือข้ากล้าแกร่งนี่
อาหารเย็นคือโคตัวโตนี้
กินให้สมศักดิ์ศรีที่นำชัย

ต้องขอบใจอ้ายโคแค่โง่นิด
ทั้งชีวิตคือเนื้อเอื้อชิ้นใหญ่
เป็นอาหารชั้นยอดตลอดไป
เป็นโคล่อต่อไว้ให้นายพราน

มิทันนั่งฟังความคำรามก้อง
เสียงนวลน้องก้องเฉือนเหมือนประหาร
เหตุไฉนไยพี่หนีไปนาน
ก็หน้าที่ในบ้านบานเป็นกอง

ไปจัดการงานขังอันคั่งค้าง
รีบสะสางอย่าช้าบ้าผยอง
หากต้องการแตกต่างอย่างปรองดอง
จงประคองงานบ้านอันสำคัญ

ประกาศิตมิตรเรือนเหมือนสั่งทาส
มิบังอาจผยองต้องอาสัญ
ก่อนที่นางสั่งเพิ่มเสริมงานพลัน
พรานเลยขันทำเอง..เก่งจริงจริง

 

"มะสะแป"

ตอนจบ  (เหอะ)

ยังมีเทวดา

 

ศรีภรรยากระหยิ่มอิ่มอำนาจ
ผู้ประกาศชัยแท้แน่กว่ายิ่ง
เป็นควาญช้างอย่างแท้ใช่แค่ลิง
กำชัยอิงใจตนคนแน่นอน

เรื่องจัดการในบ้านมันยุ่งยาก
หากเรื่องมากลากถูดูมั่วกร่อน
จึงต้องวางจัดการงานทุกตอน
ให้คอยอ่อนอกใจในสามี

หากไม่ใช้ไม่ทำย้ำเกินบ่อย
บางทีพลอยโป้ปดแอบโดดหนี
ต้องคอยดูเวรยามตามให้ดี
เป็นแม่ศรีลำบากยุ่งยากใจ

เดชะบุญหนุนให้ได้ฉลาด
เป็นแม่นางเก่งกาจมาดยิ่งใหญ่
ลองมาหือถือแม่แหย่ปะไร
จะต้องเห็นกองไฟที่นัยน์ตา

อันภูมิใจชัยยศพจน์ไม่ขาด
ลูกตวาดแม่ปล่อยคอยนานหนา
หิวข้าวน้ำนมเนยเลยเวลา
เงินสักพันเอามาจะเข้าเมือง

จะไปดูหนังหน่อยเพื่อนคอยแล้ว
อันลูกแก้วไม่ได้สมดั่งเรื่อง
หากปล่อยให้ใจน้อยอาจพลอยเคือง
อาจเป็นบ้าท้าเขื่องเอาเรื่องคน

เห็นองค์ไปในมาดผู้อาจหาญ
จะต้านทานไม่ไหวให้สับสน
ลูกเทวดาแม่เลี้ยงเสี่ยงเหลือทน
เลยเวียนวนทนเปลี้ยละเหี่ยใจ

   ชักเลอะ.. จบดีกว่า.. "มะสะแป"  ขอบคุณค่ะ   

30-31 /10/2553

ในร่าง "มะสะแป"