หน้าเว็บ

วันพุธที่ 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

" จงพัก ณ เรือนใจของเรา "




" จงพัก ณ เรือนใจของเรา "


ฉันรู้ว่าเธอเหนื่อยเมื่อยอ่อนล้า
กับปัญหารุมเร้าเผาหม่นไหม้
สิ่งรอบข้างปะทะคละข้างใน
อุราไหวหวั่นท้อคลอน้ำตา 



เสียงเฉลยเผยใจไม่กระจ่าง
เก็บซ่อนใจอ่อนบางอย่างแน่นหนา
ซ่อนความเหงาเคล้าเครียดเบียดอุรา
ฉายทุกข์ทางนัยนาว่าอ่อนแรง

มองตาฉันที่รักพักตรงนี้
ดวงฤดีที่เศร้าเงาทุกข์แกล้ง
ปล่อยให้น้ำผ่านตาที่พร่าแดง
หลั่งสินธุ์แห่งเนตรใสในทุกข์นั้น

ล้มตัวนอนที่รักตักฉันว่าง
ปล่อยดวงใจเคว้งคว้างหลับตาฝัน
จะคอยเป็นเพื่อนใจให้ทุกวัน
อย่าพึ่งดันขานกล่าวเล่าเรื่องใด

ฟังสิฟังเสียงนกวิหคเหิร
จงเพลิดเพลินธรรมชาติสะอาดใส
ทั่ววิมานถิ่นนี้มีเรือนใจ
เธอจะผ่อนร้อนไฟได้เบาบาง

หลับที่รัก..หลับตานิทราฝัน
หนุนตักฉันจวบฟ้านภาสาง
ขอให้ทุกข์ร่อนหายคลายเจือจาง
ฉันอยู่ข้างเธอแล้ว..ในยามนี้
 
 ยิ้มแก้มแดง

27/08/2010

*อยากบอก...นะว่า..*





*อยากบอก...นะว่า..*

เห็นเธอเศร้าอ่อนล้าเพลานี้
ใจเต้นถี่อ่อนแรงแฝงประหม่า
อยากรองรับซับหมองกรองน้ำตา
อยากเก็บวันเวลามาย้อนคืน


อยากบอกนักเธอเจ็บเหน็บแค่ไหน
แต่หัวใจฉันช้ำระกำฝืน
เป็นร้อยเท่าเฝ้ารัดกรัดกร่อนกลืน
วิญญาณฉันสะอื้นขื่นตรมตรอม

อยากบอกใครสักคนล้นอกนัก
อยากให้พักหัวใจใคร่ถนอม
เศร้ากัดกร่อนหลอนใจให้จำยอม
มันก็พร้อมแหลกเหลวดิ่งเหวลง

เจ็บและช้ำยามนี้ที่เป็นหนัก
เพราะเหงาปักกลางใจให้เดินหลง
สติมั่นกันไว้ให้มั่นคง
หันมองลงตรงนี้ที่ผ่อนคลาย

กำลังใจมากมายได้รับอยู่
ทั้งร่วมรู้ทุกข์ล้นปล้นสหาย
พรากสุขลา,กระชากให้ใจละลาย
จิตวุ่นวายสับสนละคนไป

ฝากแรงใจความหวังพลังห่วง
ร้อยเป็นพวงบุปผาเอามาให้
อยากให้เธอเป็นสุขและผ่อนใจ
เรื่องร้ายใดให้ลืมซะ..นะ..อย่าจำ
 สาวน้อยหัวเราะ

ด้วยรักและห่วงใยค่ะ

18/05/2010

~*กลอนของเธอ*~




~*กลอนของเธอ*~


ตามอ่านกลอนอ่อนหวานมานานแล้ว
ลอบเห็นแววแปลกหม่นปนสงสัย
ดูแฝงเร้นคล้ายกลอนเธอซ่อนนัย
คืออะไรใคร่นึกตรึกนัยกลอน

กลอนเธองามเสกสรรบรรจงแต่ง
คำแสดงแฝงนัยใส่คำสอน
สื่อไมตรีที่งามล้ำบวร
มีนัยซ่อนลึกซึ้งตรึงมนตรา

กลอนเธอล้ำจินตนาครั้งจารึก
คมผลึกอักษรสะท้อนค่า
แห่งกวีศรีปราชญ์รัตนา
ดั่งร่ายมนต์มายาล่าใจคน

กลอนเธอเศร้าอ่อนไหวให้รู้สึก
สัมผัสลึกภาษาน่าฉงน
บางเรื่องราวลึกลับจับกมล
หรือกลอนเธอมีกล..ดลดวงมาน

กลอนเธอหวาน,สุข,เศร้า,เหงา,หัวเราะ
ล้วนเสนาะเพราะนักอักษรสาส์น
ช่างดื่มด่ำคำศิลป์ประทินกานท์
ฤาเทพขานกานท์ส่งลงฤทธี

ตามอ่านกลอนอ่อนหวานมานานนัก
ต้องมนต์รักกลอนคมอันโฉมศรี
หรือหลงผู้เรียงร้อยถ้อยวลี
เพียงพจีที่วางอย่างไรกัน

ตามอ่านกลอนอ่อนหวานมานานแล้ว
กลอนฉายแววเรืองรองผ่องเฉิดฉันท์
แต่ความนัยทุกกลอนซ่อนจาบัลย์
ความนัยนั้นคือใดในกลอนเธอ


~มะสะแป~

 12/12/2010






กลอนของเธอบรรเลงเพลงศิลป์ล้ำ
ขลังทุกคำเพียงกลอนซ่อนบางอย่าง
คือความนัยใดหรือสื่อเลือนราง
นัยลึกซึ้งแผ่วบางเหมือนตั้งใจ

กลอนเธอคล้ายถ่ายทอดอ้อมกอดรัก
ส่งเข้าทักคนอ่านมานอ่อนไหว
เธอเริงร่ายเพลงกลอนอ้อนผู้ใด
หรือเพียงเติมเชื้อไฟให้คนตาม

อ่านกลอนเธอทุกครั้งใจพลั้งเผลอ
หลงว่าเธอเอ่ยนัยใช้คำถาม
ลวงเราตอบต่อใจไปทุกยาม
หลงว่าเธอสื่อความ ถาม..คือเรา

กลอนของเธอทุกบทต้องจดไว้
ถวิลในเนื้อกลอนที่ซ่อนเหงา
สื่อความนัยใคร่รู้ดูบางเบา
คล้ายแทนเงา..เราหรือใคร..ในกลอนเธอ


 สาวน้อยค่อยๆอาย

กลอนของเธอลึกล้ำดูด่ำดื่ม
แอบหลงปลื้มกลอนเธอเพ้อหวั่นไหว
รอเวลาเธอเพียรเขียนเมื่อใด
จะวางกลอนลงใจในทุกวัน

อ่านกลอนเธอครั้งเผ็ดก็เด็ดนัก
ประชดรักครั้งใดใจต้องสั่น
เหมือนเธอแกล้งจงใจพ้อให้กัน
คือตัวฉันหรือไร..คิดไปเอง

กลอนของเธอแววยูงสูงเกินต่อ
จึงต้องท้อต่อไปเราไม่เก่ง
ได้แต่ลอบตามอ่านกานท์บรรเลง
อันเหมือนเพลงเธอแต่งเพื่อแกล้งเรา

เธอจะไขใดหรือที่สื่อถึง
ที่ลึกซึ้งเกินเผยเปรยมาเล่า
บอกฉันสิสิ่งใดไขเบาเบา
ฉันคือเงาตามงานกานท์ของเธอ..( นะ )

 ยิ้มแก้มแดง

~ ด้วยความปรารถนาดี  มะสะแปค่ะ ~
ฝึกคารมคมกานท์เป็นงานหลัก
ด้วยอยากทักต่อคำที่ตามเฝ้า
พจน์ประพันธ์ไม่เด่นเร้นแค่เงา
แอบกานท์เขาคอยอ่านนั้นเรื่อยมา

หากไม่มีโอกาสจะวาดฝัน
ต่อประพันธ์สรรสร้างอย่างล้ำค่า
พจนีย์นี้น้อยด้อยราคา
จะปรายตาจากเธอคงเก้อนาน

สิ่งที่ฝันใช่กานท์เฝ้าสานแต่ง
สิ่งที่แฝงข้างในใคร่เปิดม่าน
คือหัวใจนัยแฝงแสดงมาน
ที่ซ่อนปมคมกานท์งานของใจ

อ่านกลอนเธองานเด่นที่เน้นอยู่
ตรึกตรองดูสิ่งเร้นเป็นงานใหญ่
อยากรู้ซึ้งแก่นกลอนที่ซ่อนนัย
หมายถึงใครใคร่รู้ดูใจเธอ

จังเลย..


 ยิ้มแฉ่งฟันหลอ

วันเสาร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

รักคนเขียนกลอน



รักคนเขียนกลอน สาวน้อยค่อยๆอาย

คอยจดจดจ้องจ้องมองอักษร
รอเวลาเธอออนในตอนไหน
รอเธอมาต่อกลอนแทบอ่อนใจ
รอสัญญาณของไฟว่าใครออน

เธอเขียนกลอนอ่อนไหวใจอ่อนหวาน
เราแทบคลานหวั่นไหวในอักษร
เธอต่อกลอนตามใครก่อนไปนอน
ส่วนเรารอต่อกลอนเพื่ออ้อนเธอ

เธอใสซื่อลือเลื่องเฟื่องคำเด็ด
เราคอเคล็ดเด็ดคำตามเผยอ
รอจดจ้องมองชื่อสื่อจนเบลอ
ไม่มีกลอนเลยเอ๋อเก้อไปนาน

กลอนของเธอคือ "พื้น" ที่ขึ้นบอร์ด
ใจเราจอด "ภาพ" เธอเพ้อผสาน
มือก็รัวหัวใจให้รนราน
กว่าจะลงกลอนกานท์สานไมตรี

กลอนเริ่มมั่วหลัวบอดจอดสนิท
กลอนเธอนะสะกิดจิตแทบปรี่
ถ้อยความเพียรเขียนไว้ให้ดิบดี
ใจเจ้ากรรมนะซีที่สั่นรัว

เริ่มยึกยักยึกยือสื่อสั่นสั่น
กลัวไม่ทันคนอื่นฝืนเวียนหัว
รักคนเขียน..เวียนคนอ่าน..นั่นของชัวร์
แต่ที่มั่วคือกลอน..เฮ้อ!..อ่อนใจ 
7/10/2010
ยิ้มแฉ่งฟันหลอ

นิยมสูง

อาคันตุกะ

จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

ถูกอกถูกใจกดไลค์กดแชร์นะคะ