เธอกับเขา และ..เราสอง?

เธอกับเขา และ..เราสอง?

เช้าวันใหม่อีกครั้งช่างแสนสุข

เธอก็ลุกปลุกฉันเช่นวันก่อน

ขยับกายซ้ายขวาลาที่นอน

เธอยิ้มอ่อนหวานตอบมอบอรุณ

แสงลูบไล้เรือนผมพรมพลิ้วร่าง

จูบผิวปรางระเรื่อเจือแดดอุ่น

ปากกระจับรับหน้างามละมุน

ละไมกรุ่นเรือนกายให้รัญจวล

เสร็จภาระประจำทุกยามเช้า

แล้วสองเราเที่ยวเดินเพลินชมสวน

จุดเปลี่ยนของชีวิตคิดทบทวน

คนคู่ควรคือ"เขา"ก็เข้ามา

เธอยิ้มสรวลทักทายสหายใหม่

เขายิ้มให้ไมตรีมีมากค่า

เธอเดินเคียงระรื่นดูตื่นตา

เขาก็ร่าเริงรื่นดูตื่นใจ

เธอกับเขาเข้าขาบ้าชะมัด!

ฉันอึดอัดเก้อกังเห็นบ้างไหม

ลืมแล้วหรือข้างหลังเอายังไง

รู้หรือไม่ใครมองเธอสองคน

เก็บความช้ำน้อยใจไว้ส่วนลึก

แม้รู้สึกหวิวไหวไม่ปริบ่น

ความกลัวเธอทิ้งจากพรากกมล

เข้าจับจิตลึกล้นเกินทนทาน

ตื่นภวังค์เธอเพรียกร้องเรียกฉัน

เชื้อเชิญมิตรผูกพันมั่นสมาน

"เถิดสาวน้อยพุดเดิ้ลอย่าเขินนาน

พบเพื่อนบ้านของเราเจ้าตัวนี้"

เธอกับเขาเข้ากันฉันชักปลื้ม

เธอไม่ลืมผูกฝันอันสดสี

เธอกับเขาเข้ากันนั้นก็ดี

เราสองตัวเปรมปรีดิ์นี้โอเค

masapaer

030858

“ เป็นคนดีไม่ใช่เรื่องยาก “

“ เป็นคนดีไม่ใช่เรื่องยาก  “

เป็นคนดีไม่ยากอย่างที่คิด

วางจริตจิตกล้าอย่าเสียศูนย์

ให้เชื่อมั่นอุราอย่าอาดูรย์

หมั่นเพิ่มพูนหนุนกรรมทำแต่ดี

จะให้ถูกใจใครใช่ได้หมด

จิตรันทดท้อไปก็ใช่ที่

วันล้มลุกคลุกคลานมันย่อมมี

วันเสียทีของใจมีไหวเอน

เรื่องนินทาว่าร้ายอย่าไปสาน

ใครคางยานขานกล่าวเรื่องเราเล่น

เหมือนส่งข้าวคาวหวานทานประเคน

เราไม่รับ..ชัดเจน,ประเคนคืน

ทุกข์ของใจใช่ผลคนอื่นสร้าง

ใจต่างหากที่อ้างอย่างขมขื่น

อยู่ที่เราตั้งมั่นหมั่นหยัดยืน

แม้สะอื้นยืนไว้อย่าให้คลอน

กรรมของใครของมันนั่นถูกต้อง

เพียงเราครองใจเราไม่เขลา,อ่อน

นิ่งเชื่อมั่นหมั่นทำย้ำทุกตอน

เฝ้าหมั่นตรึกนึกย้อนผ่อนให้ไว

สังคมเสื่อมเหลื่อมแย่แคร์ด้วยหรือ

หยุดยึดถือ..ความดีนั้น..จะผ่านไหม

สิ่งประทะคือกฎทดสอบใจ

ยอมแพ้แล้วเมื่อใด..ไม่ต่างกัน

คนไม่ดีใช่เลือกเทือกก่อเหล่า

ย่อมหมองเน่าล้นอกนรกผัน

ค่าของคนจึงต่างอย่างนี้ครัน

ใจสู้ไหม..ลองกลั่นบั่นทางเดิน

ปณิธานความดีมีที่ตั้ง

ลงขาหยั่งฝังจิตคิดอย่าเผิน

แผ่นดินเดียวยืนต่าง,ตั้งเผชิญ

ใจจำเริญสูงเด่น..เห็นต่างกัน

มะสะแป

 

“ ความภูมิใจที่เรามี  คือความดีที่เราทำ”

“จงให้ความรักกับศัตรูของท่านเถิด  เพราะมันจะทำให้เขาคลั่ง”

“ทำลายศัตรู ด้วยการสร้างมิตร”

"ไม่มีเวลาท้อ"

"ไม่มีเวลาท้อ"

ช่วงแห่งกาลผันรอบตอบทุกสิ่ง

ใครช่วงชิงหรือฉุดให้หลุดหนี

การเวียนว่ายเวลารอบธานี

ทุกนาทีก้าวไวไม่หยุดเดิน

อินทรีย์หยาบแรงขับกำซับเน้น

สืบเคาะเค้นค้นเอาทุกก้าวเหิน

หลุดร่วงหล่นโรยราคราดำเนิน

มัวหลงเพลินคร่ำครวญด่วนมอดมาน

ระกำโศกโลกร้างอยู่กลางอก

ตื่นตระหนกผวาล้าแรงผ่าน

สนิมเนื้อเถือจินต์ถวิลนาน

สุดจะต้านลิขิตไร้ทิศทาง

ถอยหรือก้าวร้าวแยกจะแตกเสี่ยง

มิอาจเลี่ยงหลบลี้ทำหนีห่าง

เวลาเร่งกระชั้นกั้นขอบราง

ทุกก้าวย่างต้องผ่านงานชีวิต

กาลเวลาท้าแข่งคล้ายแกล้งปั่น

ให้ทางสั้นบั่นทอนคลอนลิขิต

สร้างมายาลวงล่อท้อแรงคิด

ลืมหลงทิศดำเนินเกินอัตตา

หยุดท้อถอยลอยแพแก่ความโศก

อยู่ในโลกความจริงสิ่งต้องฝ่า

มีอีกมากอยากทำตามมรรคา

คงไม่มีเวลามาท้อแล้ว

มะสะแป

๐ ไม่กลับ ๐

๐ ไม่กลับ ๐

ฉันเขียนกลอนอ่อนไหวไกลความฝัน

ในทุกวันอ่อนแอแพ้ความขม

ไร้สุนทรียภาพกลับสร้างปม

มิภิรมย์ใดใดในบทกลอน

มือฉันแข็งแรงหายใจเตลิด

มิบังเกิดนิมิตทิศอักษร

กุมขมับจับลมล้มตัวนอน

ยินเสียงถอนหายใจในนิทรา

รุกเร่งเร้าเฝ้าสร้างทางความคิด

เสียจริตเพราะเร่งเกร็งประหม่า

คิดยิ่งคิดยิ่งดันได้ทันตา

กลอนไร้ค่าทุกทีที่พรั่งพรู

กลอนบีบอัดรัดฝันมันพิลึก

ไร้สำนึกวิญญาณอันควรอยู่ 

เป็นแค่คำสบถเสื่อมยศครู

ด้วยมิรู้รักใดในกวี

ฉันได้กลอนอ่อนแอแท้น่าขัน

กลอนของฉันอ่อนถอยด้อยรัศมี

กลับกระด้างห่างไกลไร้ไมตรี

เพราะไม่มีวิญญาณวรรณกรรม

กลอนของฉันไม่ไกลไม่อาจกลับ

หากยังหลับทั้งตื่นฝืนถลำ

หยุดเพียงครู่ดูนิดคิดตรองคำ

จึ่งอาจนำค่ากลอนย้อนกลับคืน

มะสะแป