"กลับมาเพื่อเจอเธอ"

"กลับมาเพื่อเจอเธอ"

 

ณ เส้นทางสายเก่าเราเคยผ่าน

คล้ายเนิ่นนานฝันหายไปช่วงหนึ่ง

ระลึกย้อนก่อนเก่าเฝ้ารำพึง

รำพันถึงใครใครไว้มากมาย

มีเรื่องราวคราวฝันวันก่อนก่อน

มีอาทรกลอนหวานกานท์หลากหลาย

ได้มิตรแท้แผ่รักฝากเรียงราย

ก่อนเลือนหายไกลห่างทางโคจร

ตลอดทางห่างออกบอกว่าเหงา

คอยคืนเหย้าเฝ้าฝันกลั่นอักษร

ทว่าห่างร้างนานเกินขานกลอน

ลึกสะท้อนโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวนาน

ทุกขณะนาทีที่ขยับ

โสตสดับสำเนียงเสียงผสาน

ดั่งมนตร์เพรียกเรียกกลับให้ขับกานท์

พจมานกวีชี้เชิญชวน

สำเนียงศัพท์ขับกล่อมพร้อมส่งฝัน

อยู่ทุกวันขวัญตื่นอยากคืนหวน

ปลุกไฟฝันวันเก่าเฝ้าทบทวน

สู่กระบวนสร้างศัพท์ประทับทรง

จึ่งนั่งลงที่เก่าเฝ้ากระดาษ

พจนารถรินหลั่งดังประสงค์

จรดสาส์นกานท์กาพย์แล้วจับลง

หวังสื่อตรงลงไว้กลางใจเธอ

ประหวั่นเกรงคนลืมไม่ปลื้มศัพท์

กระดาษยับแผ่นเก่าเฝ้าเสนอ

จำได้ไหมใครหนึ่งซึ้งละเมอ

กลับมาเจอเธอแล้วแก้วกวินท์

 

masapaer

แค่เปลี่ยนอาภรณ์

 

"แค่เปลี่ยนอาภรณ์"

๐

ครั่นเนื้อตัวหัวหมุนเสียศูนย์หนัก
หยุดปลูกผักลงแปลงออมแรงก่อน
ไปพบหมอรักษาแล้วมานอน
ให้หายร้อนรุมไข้ค่อยไปทำ


มันปวดหัววิงเวียนเกินเปลี่ยนผ้า
คนเข้าสวนไร่นาแค่น่าขำ
มอมแมมเปื้อนขี้โคลนโดนประจำ
คนตัวดำซูบหมองต้องรอนาน

นามสกุลไม่หรูใครรู้จัก?
เชิญนั่งพักคอยหมอรอเรียกขาน
หากรอหลายชั่วโมงคงป่วยการ
เลยกลับบ้านเปลี่ยนองค์อนงค์นาง

กลับมายื่นบัตร เอ้า!เจ้าหน้าที่
มองตาหยีคงคุ้นลุ้นอยู่บ้าง
คล้ายคล้ายคนเคยเห็นเช่นรางราง
มองดูต่างตรงสวยด้วยอาภรณ์

รอไม่ถึงห้านาที "ทางนี้ค่ะ
"อาจารย์คะป่วยเป็นไรไม่พักผ่อน
เชิญพบหมอได้ค่ะอย่าอาวรณ์
ให้คิวก่อนเชิญได้ไม่ต้องรอ"

ดูเกรงอกเกรงใจให้ประหลาด
แต่มิพลาดเดินในไปหาหมอ
กลับถึงบ้านเจอพี่ชี้หน้างอ
"ตัวดีหนอใส่ชุดพี่นี้ทำไม!"

ไปถอดออก!!!

ปกิณกะภาษากลอน

 

!! เขาไล่ !!

!! เขาไล่ !!

เขาชี้นิ้วตำหนิจี้หน้าผาก
เป็นของฝากความโง่ความโอหัง
ชี้ทางบอกออกไปอีกไม่ฟัง
พ่นเสียงดังเกรี้ยวกราดตวาดแรง

เขาตราหน้าด่าทอต่อว่าหนัก
มือหนาผลักไหล่บางพลางด่าแช่ง
เกลียดเข้าไส้อย่างนั้นพลันแสดง
โดยโจ่งแจ้งรู้สึกสำนึกมี

เขาหุนหันแยกเขี้ยวดูเกรี้ยวกราด
เขาสบถตวาดชาติยักษี
ออกฤทธาอารมณ์ข่มราวี
ดัชนีชี้ไล่ไม่อาทร

ต้องยืนทื่อมือเย็นเซ่นความคลั่ง
น้ำตาหลั่งนองหน้าเกินกว่าซ่อน
มิตั้งตัวหัวใจไม่สังวรณ์
ดั่งถูกเพลิงเผาร้อนกร่อนวิญญาณ์

คนข้างเขาเร้าเร่งเขย่งชี้
“นางผู้นี้สิ้นหวานประมาณค่า
รีบออกไปให้พ้นโพนทะนา
เยี่ยงคนบ้าอยู่ไยใครต้องการ”

รื้อสำนึกตรึกในนึกไม่ออก
ที่เขาบอกเพราะเราบ้าน่าสงสาร
หรือเพราะเบื่อจึงได้ไล่ประจาน
เพียงรำคาญ?..มีใหม่?..จึงไล่นาง

หมอกสลายคลายจางสว่างหล้า
กะพริบตา..ยลอมร..ตอนฟ้าสาง
เออแน่ะพี่ไล่หมาหูฝ้าฟาง
ให้เราร่างเป็นฝันนั้นน่ากลัว..

..จุงเบย

นึกว่าไล่เรา

งานแห่งใจเพื่อใครกัน ?

งานแห่งใจเพื่อใครกัน ? “

 

เขียนกลอนตั้งมากมายไว้สืบสาน
สร้างตำนานภาษาน่าฝันใฝ่
อาจจะมีบางคนฟากโพ้นไกล
อ่านกวีผู้ไร้ในกาพย์,กานท์

งานแห่งใจในกลอนอักษรศิลป์
อ้างจากจินต์ที่สรรค์เพียงผันผ่าน
หมั่นเพียรพจน์หยดหมึกจารึกงาน
หวังเธอมาพบพานและอ่านมัน

ฝึกทำนองกรองคำลำนำรัก
เอามาถักเรียงไว้เพราะใจฝัน
เฝ้าละเมอเพ้อพร่ำคำรำพัน
อยู่ทุกวันเพื่อใครใจรู้ดี

หลายคนสร้างตำนานในงานเขียน
ด้วยความเพียรตั้งไว้ให้เป็นศรี
เกียรติยศพจน์กานท์งานกวี
เพื่อถ่ายทอดสิ่งมีในส่วนลึก

ทุกรำพันเอ่ยเอื้อนเหมือนส่วนหนึ่ง
ที่ตราตรึงผ่านใจใส่น้ำหมึก
สื่อความจริงบางหน้าฝากจารึก
ปิดผนึกบางอย่างเหมือนตั้งใจ

งานของฉันกลั่นรักจากรู้สึก
ตกผลึกลึกข้นล้นหลั่งไหล
สื่อความฝันปันรักถักออกไป
เพื่อส่งถึงข้างในใจทุกคน
V
V
V
เพื่อส่งถึงข้างในใจของเธอ    
 

masapaer

28 กันยายน 2010

สาวน้อย

๐ สาวน้อย ๐

๑

ควันกรุ่นปลายท้ายฟืนที่ยื่นเข้า
ในสามเส้าเตาหินถิ่นบ้านป่า
ฟุ้งกำจายแกล้งเย้าเข้านัยน์ตา
ของใบหน้านงเยาว์เจ้าซุกซน

มือป้องหน้าปัดควันหันหน้าหนี
เสียงอู้อี้ตีควันปากพลันบ่น
พ่อยิ้มน้อยพลอยขำคำหน้ามน
แม่ขำปนบอกกล่าวเจ้าถอยไป

ยืนท้าวเอวถอนใจให้หงุดหงิด
ควันสะกิดงามขำน้ำตาไหล
มองช่องทางพลางยื่นท่อนฟืนไว
แม่รับให้เนื้อนวลพร้อมสรวลแย้ม

ไหล่แม่ไหวขึ้นลงอยู่ตรงหน้า
เหงื่อไหลบ่าพราวพรั่งหลั่งข้างแก้ม
ไรผมอ่อนหยักศกพลิ้วโบกแซม
ตกแต่งแต้มแม่งามนักยามนี้

ปลาดุกนาสุกหอมล้อมวงเข้า
อาหารเช้าก่อนงานด่านวิถี
เป็นกำลังชาวนามาอย่างดี
แม่เร็วรี่จัดแจงแต่งใส่จาน

เนื้อปลาแกะหวานนุ่มและชุ่มลิ้น
นงเยาว์กินอย่างสุขทุกอาหาร
พร้อมครอบครัวน้องพี่นี้สำราญ
และช่วยงานจากนี้ที่บ้านนา

๐ ช่วยงาน ๐

๒

ถือกระติบหยิบปลาย่างลงกลางทุ่ง
เดินหน้ามุ่งปัดเป๋เซถลา
เสียงเจื้อยแจ้วใสหวานของกานดา
ก้องลั่นป่ากลบไพรในทันที

เดินตามหลังพ่อมาอย่าซนนัก
แม่เจ้าจักตามหลังระวังผี
ให้ดวงใจของเราเจ้าคนดี
ได้เปรมปรีดิ์ปลอดภัยไม่กังวล

หลังพ่อชุ่มด้วยเหงื่อตามเสื้อผ้า
ไหล่พ่อหนาแข็งแรงแกร่งทุกหน
ผิวกร้านแดดแผดเนื้อเพื่อหน้ามน
พ่ออดทนเพื่อเราหนูเข้าใจ

พอถึงทุ่งนงเยาว์ก็เข้าจับ
มืออ่อนนุ่มขยับจับคันไถ
ร่างน้อยเซล้มคว่ำคะมำไป
ลื่นไถลลุยโคลนจนตัวดำ

ฮ่า  ฮ่า เสียงหัวเราะพ่อดังลั่น
แม่ยิ้มขันลูกสาวเจ้างามขำ
"ดูพ่อก่อนซิจ๊ะอย่าเพ่อทำ
ล้างโคลนคล้ำดำมอมที่ย้อมกาย"

เสร็จงานไถวันนี้ที่สุขนัก
แม่เก็บผักริมหนองคลองคูฝาย
มีหอยขมงมตักอีกมากมาย
"จะแกงอ่อม..ตัวร้ายจะได้กิน"

ตะวันเย็นอัสดงลงขอบเขา
ลับเหลื่อมเงาเมฆาภูผาหิน
ฝนพร่ำสายเบาบางช่างหอมดิน
แสงจะสิ้นครบวันนั้นอีกครา

๐ อีกวัน..ตามรอยพ่อ ๐

๓

แสงอุทัยสาดลงตรงหน้าต่าง
ลูบไล้ปรางแผ่วเบาเคล้าใบหน้า
เนื้อนวลน้อยกลอยใจในมารดา
ค่อยลืมตารับแสงแห่งอรุณ

พับที่นอนหมอนน้อยด้อยกำลัง
เก้อเก้อกังยังสู้ทั้งบู๊บุ๋น
เอาชำนะงานหนักจักเป็นทุน
ตอบแทนคุณแม่พ่อพอทำเนา

หลังกิจเช้าเข้านาประสาเด็ก
มือเรียวเล็กเล่นดอกไม้ไม่เคยเหงา
มองโค้งรุ้งทุ่งนาฟ้าบางเบา
ก็สร้างฝันนงเยาว์ดูเข้าที

เล่นกับน้ำย่ำโคลนทะโมนนัก
ประสาวัยน่ารักจากท้องที่
ของบ้านนาป่าดงเขาพงพี
ก็สุขศรีนักเจ้าเยาวมาลย์

ตั๊กแตนเพื่อนเก่าเจ้าผีเสื้อ
ระบำพลิ้วงามเหลือเมื่อบินผ่าน
ฟ้าจะมืดลงเกินมิเพลินนาน
พ่อเรียกขานสาวน้อยคอยเดินตาม

เท้าน้อยเรียวเทียวย่ำตามรอยพ่อ
รอยที่ก่อเกิดกล้ากลางสนาม
ของชีวิตต้องสู้อยู่ทุกยาม
เท้าน้อยงามตามพ่อก็สุขใจ

๐ กล่อม ๐

๔

ตะวันพลบจบวันอันแสนสุข
ราตรีปลุกเดือนดาวพราวไสว
เรืองระย้าแทนโคมโฉมวิไล
สาวหน้าใสยิ้มรื่นชื่นอารมณ์

กลางแสงไต้ไหวเต้นเล่นลมล้อ
ประกายก่อแสงไฟได้เหมาะสม
สร้างนิมิตพ่อแม่แท้น่าชม
ดั่งภาพพรหมป้องลูกทุกราตรี

"พ่อนั่งลงข้างหนูดูดาวพ่อ
งามจริงหนออยากได้ไยดาวหนี
ยิ่งคว้าก็ยิ่งไกลไปทุกที
พ่อตัวใหญ่คว้าซีที่ดวงนั้น"

"ตาของเจ้างามกว่าดาริกา
เจ้างามกว่าดาวไหนในสวรรค์
พ่อจะป้องดาวนี้ด้วยชีวัน
จงหลับฝันได้แล้วนะแก้วตา"

เสียงละมุนเอื้อนกล่อมพร้อมกับจูบ
มือกร้านลูบปอยผมแม่ก้มหา
เสียงใสใสร้องรับกับมารดา
กลบเสียงป่าใดใดไม่อาวรณ์

เสียงแม่หยุด..เหลือเสียงใส..วัยน่ารัก
กังวานนัก/เจ้ากล่อมไพร/เสียงใสอ่อน
ปนเสียงหาวสาวน้อยค่อยง่วงนอน
เสียงหนัก..เบา..เพลาผ่อน
                                ..และ..อ่อนลง

masapaer

~ ดาว ~

  ~  ดาว  ~

ดาวเจ้าเอย..เหนื่อย,เหงา,เศร้าบ้างไหม
กับหน้าที่ยิ่งใหญ่ในห้วงหาว  
คอยส่องฟ้าระยิบกระพริบพราว
ส่องสกาวพราวฟ้าทุกราตรี

เคยบ้างไหมดวงดาวที่พราวส่อง
แอบจ้องมองบางคนบนวิถี
แล้วเก็บฝันถึงบ้างอย่างฉันมี
ด้วยใจนี้แค่เราเท่านั้นรู้

ฉันเหนื่อยจังดาวเอยเคยเป็นไหม
ทั้งแรงใจและกายให้หดหู่
อยากข่มหลับตาลงปลงจิตดู
แต่อดสูสับสนบนทางใจ

มีความลับของใจใคร่อยากเอ่ย
ขอเฉลยหวังดาวเล่าขานไข
ฝากแสงนวลชวนฝันผ่านรุ้งไกล
เป็นสะพานถึงใครในอีกคน

แค่ให้เขารับรู้อยู่เท่านั้น
ว่ามีใครแอบฝันในวันหม่น
ไม่ต้องการแบ่งรักจากกมล
ที่มากล้นจากใครในใจนั้น

บอกเขานะ..บอกเขา ดาวโปรดช่วย
ให้รู้ด้วยว่าใครแอบไปฝัน
ก่อนคืนนี้สิ้นดับลับแสงจันทร์
ก่อนพรุ่งวันดาวหายกลายลับลา

เหนื่อยไหมดาว..เหนื่อยไหม ในคำขอ
ที่คนรอรักแบ่งแสวงหา
คอยอ้อนใจอ้อนจันทร์ขวัญดารา
อีกสักครา..ขอฉันฝันด้วยคน

 

masapaer
27 สิงหาคม 2010
   

ชัตเตอร์ใจ..กดติด..รัก “

“ ชัตเตอร์ใจ..กดติด..รัก “

 

ทุกกริยาท่าทางเมื่อย่างผ่าน
ทุกคำหวานหว่านเร้าเราแอบฝัน
ทุกสำเนียงเสียงหวานผ่านใจกัน
กับทุกวันบันทึกตรึกประมวล

มิอาจละสายตาคราเห็นภาพ
รอยยิ้มอาบวาบหวามยามเธอสรวล
ความใส่ใจเธอตอบมอบนุ่มนวล
รักอบอวลชวนหวามยามเห็นเธอ

ตาที่คมอมยิ้มอิ่มนิดนิด
ภาพสะกิดติดแนบแบบใจเผลอ
ภาพซ้ำซ้ำย้ำหวนชวนละเมอ
ไม่ลบเบลอเลือนลางแม้ต่างกาล

เลนส์นัยน์ตาวัดจับภาพเคลื่อนไหว
บันทึกในทรงจำย้ำความหวาน
หนึ่งกระพริบหยิบตาตรึงตรานาน
หนึ่งสัญญาณชัตเตอร์เผลอลืมตน

ฟังสำเนียงเสียงกล่าวเร้ารู้สึก
นุ่มนวลลึกอ่อนไหวในทุกหน
หลงภาพลักษณ์พักตร์พริ้มปริ่มกมล
หรือหลงกลเสน่ห์เล่ห์คนดี

ไม่เห็นเธอวันไหนใจไม่เหงา
เปิดภาพเราในใจได้ทุกที่
บันทึกเซฟเก็บไว้เท่าใจมี
ช่องว่างนี้มากพอแค่ต่อเธอ

 

..อีกแล้วนะ..อิอิ

07 ตุลาคม 2010

7 11

7   11

 

หิวก็มีเซเว่นเห็นไหมเล่า
ขาดสิ่งใดให้เราเข้าซื้อหา
จะตอนไหนไปซื้อทุกมื้อมา
ได้ตลอดเวลาคราต้องการ

สะดวกซื้อแสนง่ายไวชะมัด
สะดวกนัดเจอใครใจผสาน
สะดวกหา..สะดวกจ่าย..สบายนาน
สะดวกทานตามใจได้สบาย

ทั้งหลากสิ่งเลือกสรรอาหารโปรด
รวดเร็วโลดทันใจไม่มีสาย
นั่นก็ดีนี่ชอบ! ลอบตาลาย
ล้วนมากมายทั้งสื่อหนังสือดี

ยึดพื้นที่เซเว่นเป็นสรณะ
ไม่เคยผละละจากไม่อยากหนี
คอยอุดหนุนซื้อหามาเป็นปี
ไยวันนี้เซเว่นเอนเปลี่ยนไป

เมื่อมีเธอเข้าบุกรุกพื้นที่
หัวใจนี้จึงเปลี่ยนเวียนทางใหม่
ยึดเธอเป็นสรณะเข้ากะใจ
อยากเข้านอกออกในใจของเธอ

เห็นเธอเข้าเซเว่นเน้นทุกมื้อ
เวียนวนซื้อสิ่งของจ้องเสนอ
เปิดเซเว่นหัวใจไว้แล้วเออ
เอาแบบเพ้อ..ไม่แคร์สื่อ..ถือใจกัน

ยี่สิบสี่ชั่วโมงตรงมานะ
อย่าลืมหล่ะคนขายใจแอบฝัน
ขนมจีบถึงมือสื่อทุกวัน
รอแค่เธอเท่านั้นฉันยินดี....

..ต้อนรับ 


"รับหัวใจเพิ่มอีกสักดวงไหมคะ..อิอิ

26 ตุลาคม 2010

~* ขอให้ฉันได้รักเธอ..เถอะนะ*~

~* ขอให้ฉันได้รักเธอ..เถอะนะ*~

 

ฉันจะยอมปิดตาเลือนพร่าบอด
หยุดใจจอดกอดรักปักสถาน
ขอเพียงใจนี้รักประจักษ์มาน
ลงกลางลานใจเธอที่เพ้อครวญ

ฉันจะปิดหูสิ้นมิยินร้าย
ระแวงหมายให้หมองต้องปั่นป่วน
ฉันจะปิดวาจามาทบทวน
ทุกกระบวนคำพ่วงมิถ่วงใจ

ฉันจะหยุดความรักฉากตอนจบ
หวังเพียงพบฉากเสริมเพื่อเริ่มใหม่
อยากจะต่อสมานสานต่อไป
แม้ห่างไกลใจพร้อมยอมยินดี

เธอจะมีผู้ใดใกล้เคียงข้าง
ฉันอาจร้างคนใกล้ใครหน่ายหนี
ขอเพียงแค่ได้รักสักนาที
กับเธอนี้ที่ฝันเท่านั้นพอ

เธอจะเป็นของใครไม่ยื้อแย่ง
ไม่ต้องแบ่งใจคล้องไม่ร้องขอ
อย่าสงสารเห็นใจว่าใครรอ
รักไม่ท้อต่อตั้งข้างใจเธอ

ไม่ต้องรักฉันตอบ..เพื่อปลอบขวัญ
ขอยืนยันรักไปให้เสมอ
แม้มิได้ครองรักที่อยากเจอ
ขอละเมอเพ้อรักฝากทุกวัน

อย่าได้ห้ามรู้สึกที่นึกถึง
คำรำพึงใดใดใจเฝ้าฝัน
ไม่จำเป็นเธอตอบมอบรักกัน
ขอเพียงฉัน..ได้รัก..ภักดิ์ใจเธอ

เถอะนะ..คนดี
26 พฤศจิกายน 2010

"คำง่ายง่าย..ไม่มักง่าย"

"คำง่ายง่าย..ไม่มักง่าย"

ฉันมีคำง่ายง่ายมาขายฝัน

สารพันหมั่นนึกและฝึกฝน

ด้วยหลงใหลในศัพท์จับกมล

ยิ้มแย้มยลภาษาค่าวิไล

ฉันรักคำง่ายง่ายที่ถ่ายทอด

ปลื้มนอนกอดอักษราน่าพิสมัย

ฉันดื่มด่ำคำสวยด้วยภูมิใจ

อิ่มลึกในดวงมานนั้นทุกที

ฉันปลาบปลื้มลืมวันเมื่อฉันเขียน

ฉันพากเพียรเรียนไว้ในศักดิ์ศรี

ของคนไทยคนหนึ่งจะพึงมี

มธุรสวจีที่งดงาม

ฉันอิ่มเอมเปรมใจในทุกหน

หากได้ยลยินอ่านกานท์สยาม

ทุกอณูรู้สึกผนึกตาม

ถ้อยนิยามความรักสลักลง

ฉันมีคำง่ายง่ายมาขายให้

ซื้อด้วยใจเถิดหนาถ้าประสงค์

ทรัพย์ใดใดนอกกายไม่ยืนยง

ขอเธอจงใช้รักเข้าตักตวง

ฉันเก็บคำง่ายง่ายไว้เพื่อมอบ

หากเธอชอบเลือกใช้ได้ทุกช่วง

รับรองคำง่ายง่ายแต่ไม่กลวง

ไม่หลอกลวงมักง่ายให้เสียใจ

"มุมกาแฟ มุมใจ"

"มุมกาแฟ มุมใจ"

จิบกาแฟยามบ่ายในวันหยุด

โลกยังรุดก้าวไปในข้างหน้า

ยังหมุนเวียนเปลี่ยนไปใต้เวลา

มิอ่อนล้ายังเป็นเช่นทุกวัน

หากหัวใจเราสิที่ร้อนเร่า

หรือพบกับความเหงาเข้ามาผัน

เป็นอารมณ์ขมกลืน,ขื่น,หวาน,มัน

จะเกิดทุกสิ่งอันนั้นก็เรา

คิดอาจคล้ายฟุ้งซ่านดังม่านหมอก

พลางตากลอกหลอกใจทำให้เศร้า

เพียงควันฟุ้งกาแฟแค่เบาเบา

ล้วนสร้างเงาบังตาถ้าปิดใจ

มุมกาแฟมุมใจในทางกลับ

แค่ตั้งหลักย้อนนับกับคิดใหม่

ผ่อนคลายก่อนเรื่องเดิมที่เติมไฟ

ก่อนจะไหม้อารมณ์ระทมนาน

ละสายตามุมไกลมาใกล้บ้าง

โต๊ะข้างข้างยิ้มไปให้หวานหวาน

มิตรภาพอาบใจได้เบ่งบาน

 ได้พบพานรู้ใจคล้ายกาแฟ

มองในตรึกลึกลงตรงดวงหน้า

เราต่างมาเพื่อพบกลบรอยแผล

สุขทุกข์เศร้าเหงาชังบ้างอ่อนแอ

ล้วนแล้วแต่มิต่างอย่างธรรมดา

ถอนหายใจพร้อมยิ้มก่อนชิมรส

กาแฟบดรสเข้มเต็มเติมค่า

กู้สำนึกตรึกใจให้กลับมา

พร้อมฟันฝ่าอีกครั้งยังพรุ่งนี้

มะสะแป

๐ คนเฝ้าบอร์ด ๐

๐ คนเฝ้าบอร์ด ๐

 

คนเฝ้าบอร์ดถอดใจให้อนาถ
เหมือนคนขาดรักแท้แน่ไฉน
นั่งเฝ้าบอร์ดกอดเข่าแสนเศร้าใจ
เฝ้ารอใครในบอร์ดทอดถอนมาน


คนเฝ้าบอร์ดกอดเข่าน่าเศร้านัก
ร้างคนทักหนักใจใครสงสาร
คอยจ้องบอร์ดจอดแช่อ่อนแอนาน
อย่ารำคาญเคืองโกรธโปรดหันมา

นั่งเฝ้าบอร์ดท้อแท้แต่ยังเฝ้า
แท้คือเราเฝ้าใครให้กังขา
เฝ้าบอร์ดแน่..แท้เฝ้าใครในบอร์ดนา?
รอเวลาเขาออนตอนเย็นเย็น

นั่งอ่านกลอนสหายคลายความเหงา
ตาก็เหลือบหาเขาเงาไม่เห็น
อ้างว่าอ่านกานท์กวีชี้ประเด็น
แสร้งทำเป็นดูแลบอร์ดตลอดเลย

จะให้นั่งกอดเข่าคอยเฝ้าบอร์ด
จะให้ทอดอารมณ์ข่มความเฉย
เธอไม่มาบอร์ดว่างอย่างเช่นเคย
ลมรำเพยเปรยไปก็คล้ายเธอ

เธอเองคงไม่รู้ใครอยู่เฝ้า
บัดตัวเราเฝ้าใจให้เผยอ
เฝ้าบอร์ดเพื่ออะไรใจละเมอ
ทำพร่ำเพ้อเฝ้าบอร์ดพลอดถึงใคร

..บุคคลทั่วไป..

..บุคคลทั่วไป..


นามบุคคลทั่วไปมีใครบ้าง
เพียงผ่านทางพบบอร์ดคนกอดฝัน
จึ่งแวะชมเที่ยวดูผู้จำนรรจ์
ครู่ก็หันจากไปไม่กลับมา

หรือมิตรกลอนสหายไม่เข้าบ้าน
คอยแอบอ่านกลอนกันมันส์เป็นบ้า
แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ไกลตา
รอเวลาว่างว่างจึงวางกลอน

หรือคือผู้บังเอิญพบเพลินอ่าน
เสพศิลป์กานท์ประพันธ์ชั้นอักษร
ขอเรียนเชิญร่วมสร้างทางบวร
เข้าร่วมออน (ไลน์) เขียนคำชื่นฉ่ำใจ

หรือแท้แล้วคือผู้ดูแลบอร์ด
ตรวจตลอดดูแลพร้อมแก้ไข
ดูทุกข์สุขน้องพี่นี้หรือไร
สมาชิกมาใหม่ใคร่ดูแล

หรือเว็บมาสเตอร์ละเมอรัก
คอยแอบดักอ่านกลอนตอนว่างแน่
โป้งแล้วนะคนทั่วไปทำไม่แคร์
แอบออนแอร์อ่านกลอนหลอนกันเอง

หรือคือเธอกันแน่แท้อยากถาม
ต้องเอ่ยนามไหมหนอพ่อคนเก่ง
อย่าคอยหลบแอบมองทำร้องเพลง
ทำครื้นเครงนอกบ้านฉันไม่ยอม