หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2555



“ใบ้ “


เป็นคนเก่งช่างพูดหยุดไม่ได้
ปากกรรไกรใครท้าช่วยมาต่อ
เรื่องปะทะวาจาขอท้ารอ
ต่อปากคอเลาะร้ายไม่หวั่นใด

ช่างจำนรรจ์พาทีวจีอวด
ติดจรวดพรวดพร่ำเป็นน้ำไหล
หาใช่โม้โห่ฟาดปาดหน้าใคร
แต่ปากไวไปหน่อย,คอยระวัง!
เป็นคนกร่างช่างคุยลุยไม่หยุด
ใครคิดฉุดหยุดฉันนั้นอย่าหวัง
คนรอบข้างพรางใบ้ให้จังงัง
นิ่งเงียบฟังต่อยหอยพลอยสำราญ
 
มองหน้าเธอเพ้อพล่ามในยามนี้
ถ้อยวจีมีมากอยากจะสาน
ก่อต้นรักฝากใจให้ไปนาน
ร้อยเรียงกานท์สานไว้ให้เพียงเธอ
 
รอจังหวะเวลาคราเธอใกล้
วจีใดใคร่หวานหว่านเสนอ
ท่องบทหวามยามใดใจละเมอ
พจน์พร่ำเพ้อรำพัน,เริ่มหวั่นเกรง
 
เมื่อเธอชิดข้างกายใจแทบคลั่ง
เสียงหัวใจกลบดังพังเสียงเปล่ง
แม้หายใจยังแผ่วแล้วนักเลง
แม่คนเก่งใบ้กินสิ้นตอนนี้

 

12/06/2010

"น้ำตา..กินใจ"


"น้ำตา..กินใจ"
 Icon Mini
น้ำตาคราหยาดหยด
เป็นน้ำกรดรดเสมอ
กร่อนกัดมัดละเมอ
ด้วยเพราะเพ้อเห่อน้ำตา

Icon Mini
คราหนึ่งซึ้งเป็นเพื่อน
เฝ้าคอยเตือนเรือนอุรา
บัดนี้สายธารา
นัยนากลายน้ำไป
 Icon Mini
เป็นกรดรดรินหยาด
ที่คอยราดกัดหัวใจ
กร่อนเซาะเปราะข้างใน
ลึกทรวงให้ในวิญญาณ
 Icon Mini
รนรานปานใจขาด
แต่ไม่อาจหยุดราดผลาญ
ใจรักหักแหลกลาญ
คอยประหารใจอ่อนแอ
 Icon Mini
น้ำตาปร่ารินรด
เป็นน้ำกรดรดใจแพ้
กัดกินสิ้นดวงแด
สุดท้ายแท้แค่ละลาย

Icon Mini  
29/06/2010

"อดีตรักนักกลอน"


"อดีตรักนักกลอน"

อยากจะลืมช่างยากรักของเก่า
ยังรอเฝ้าเคล้าชมแม้ขมขื่น
รักนักกลอนตอนใดใคร่ยั่งยืน
ทุกค่ำคืนรื่นคำนำมาวอน


 
เพียงไม่นานผ่านไปให้หายหน้า
ร้าวอุราคาใจให้โหยอ่อน
ฝากพจน์ไว้ให้ซึ้งถึงยามนอน
แล้วก็จรลาร้างห่างไม่เจอ

 

มธุรสจดไว้ในบทรัก
บทหวานปักลุ่มหลงงเพ้อเจ้อ
บทจะอ้อนอ่อนหวานพลันละเมอ
ทิ้งความเก้อ! บทสุดท้ายใครเล่าช้ำ

 
ได้แต่หวังและรอ..ข้อบังคับ!
ถึงใจซับความเหงาเศร้าถลำ
รอเสมอรักคืน...ฟื้นลำนำ
ให้เธอพร่ำ..คำรัก..ของนักกลอน

 30/04/2010

วันเสาร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2555

"เจริญสติ"

 
"เจริญสติ"
คำ “สติ” นี้สั้นกลั่นง่ายง่าย
แต่เสียดายคนเราเขลาอยู่บ้าง
ไม่รู้นำมาใช้ให้แนวทาง
มักเอ่ยอ้างอย่างเล่นเน้นไม่จริง


สมาธิมีมากคนหลากใช้
สติใหญ่ไม่ถึงจึงไม่นิ่ง
การรู้ตัวถ้วนทั่วไม่มั่วอิง
คือเป็นสิ่งคำสอนพระป้อนมา

จึงจำเป็นเน้นมีที่การฝึก
ให้ย้ำตรึกลึกรู้อยู่ถ้วนหน้า
หมั่นเจริญเพลินเอาภาวนา
จะเกิดกล้าแก่สติที่แกร่งทน

แม้นอารมณ์ข่มมาราวีให้
ก็รับได้คลายบางอย่างท่วมท้น
แรงประทะคละมั่วทั้งตัวคน
สติดลให้เย็นเน้นวางตัว

ไม่คาดหวังตั้งคอยร้อยเปอร์เซ็นต์
ฝึกใจเย็นเป็นไปอย่างไม่มั่ว
ธรรมดาเขวนิดจิตอย่ากลัว
มีสติใจมิหลัวมั่วทางเดิน 
22/06/2010

" ซ้อมตอบ "

 


“ซ้อมบท?”



๐ ยืนซ้อมบท!พรรณนา,หน้ากระจก
พร่ำ,วน,วก!คำง่ายคล้ายสับสน
ประโยคไหนดีนะ!คว้ากมล
หญิงซึ่งตนปองขวัญ,นิรันดร์กาล


“ได้โปรดพิจารณา?” ..ว้า!ไม่เหมาะ
เดี๋ยวกลัวเธอหัวเราะ,เยาะคำขาน
“ช่วยมองฉันสักนิด?” คิดอยู่นาน
คำมันหวานไม่พอ,เริ่มท้อใจ

“อยากดูแลใจเธอ?”..เจอคำเด็ด
กลัวเธอเอ็ด!ว่าเชย-เปรยคำไข
หรือจะบอกตรงตรง!โพล่งออกไป-
ว่า!“เธอใช่รักนี้ที่ฉันรอ?”

๐ มันลิเกไปหน่อย!พลอยขบขัน
“อยากร่วมฝันกับเธอ?” เพ้อจริงหนอ
ฟังดูเลี่ยนไปนิด!จิตขัดคอ
“ถ้าฉันขอดูแลและห่วงใย?”

๐ รู้สึกเป็นทางการ!หวานก็น้อย
กลัวเธอกร่อยหันหลัง!..ทั้งผลักไส
ครุ่นคิดหนัก!เดี๋ยวเจอเธอทำไง
รักทรามวัยไฟคุ!ไม่ทุเลา

๐ เดินวนไปเวียนมา!..สี่-ห้าครั้ง
เห็นร้อยชั่ง!ยืนแอบ,แนบหลังเสา
เธอยิ้มมาแก้มแดง!แข่ง,แก้มเรา
เสียงเธอเย้า!"เห็นซ้อมหนัก..ก็รักแล้ว?"..

โดยพี่ระนาดเอก
 

" ซ้อมตอบ  "

ซุ่มดูเธอซ้อมใหญ่ให้สะเทิ้น
เก็บความเขินหลังเสาเกลาพจน์แก้ว
ค้นคำตอบมอบกลับจับตามแนว
ไม่พบแวววจีที่คอยให้

“ยอมรับข้อเสนอ” เฮ้อ ! ไม่แจ่ม
เกรงจนแต้มแก้มปลั่งครั้งเธอใกล้
หรือ “ตกลง” คงเชยเอ่ยยังไง?
หวั่นไม่ซึ้งตรึงใจให้รัญจวน

เห็นเธอซ้อมบทหนักชักเป็นห่วง
คอยตามพ่วงเธอพร่ำทุกคำสรวล
ถามอย่างไรเตรียมกลับรับกระบวน
จิตปั่นป่วนชวนฝันนั่นไม่ปาน

มัวอ้ำอึ้งดึงมือรื้อคำตอบ
เธอก็ลอบมองมาตาประสาน
เลยบอกไป “ซ้อมหนักคงรักนาน”
หน้าแดงซ่านหลบไว้ไม่กล้ามอง

พูดไปแล้วอกหวั่นสะท้านไหว
ยินเสียงใจสะอึกดังกึกก้อง
“เจ้าคนดีทำทีมีแอบมอง
งั้นมาลองความพร้อม..ซ้อมบท..กัน”

24/04/2010


ขอบคุณพี่ระนาดเอกค่ะ

วันเสาร์ที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2555

“ มันไม่จริ๊ง !....เรื่องจริงไม่มี “

ขอบคุณภาพจากเว็บ  thairath.co.th

“ มันไม่จริ๊ง !....เรื่องจริงไม่มี “

  ยิ้มกวนตีน

เปิดช่องสามดูละครตอนหัวค่ำ
เห็นภาพย้ำตำตาพาหวั่นไหว
เมื่อพระเอกรูปหล่อพ่อล้มไว
ประชิดใกล้นางเอกเทคร้อยที


ปากชนแก้มบ้าจริง !ยิ่งหดหู่
เบิ่งตาดูเท่านั้นพลันเปิดหนี
ดูช่องเจ็ดเด็ดไหมในทีวี
บ๊ะ ! ฉากนี้ตามจังรังควานตา   งอนแล้วด้วย

นางเอกล้มซุ่มซ่ามยามพลั้งเผลอ
พระเอกเซ่อสะดุดฉุดผวา
หกคะเมนเถรร่วงดวงดารา
ฉากหวามหราประชิดแค่นิดเดียว

ช่องเจ็ดนี้ไม่ไหวไปช่องห้า
ไยโจรบ้าห้าร้อยคอยขู่เขี้ยว
คู่พระนางหนีโจรทนซีดเซียว
หลบมุมเลี้ยวป้องนางอย่างประชิด

ฉากตำตาคาใจให้รันทด
เหมือนประชดเย้ยเยาะเคาะสะกิด
คอยตอกย้ำความเหงาเราทุกทิศ
เสียจริตฉากหวามเมื่อยามเย็น  ทำตา ปิ๊งๆ

มันไม่มี๊..ไม่จริ๊ง..สิ่งลวงหลอก 
ไม่ว่าตรอกซอกไหนไม่เคยเห็น
ค้นเสาะหาฉากรักกระอักเอ็น
มันไม่มีลำเค็ญเข็นหัวใจ

อยากจะแกล้งชนเธอล้มเก้อเขิน
เผื่อบังเอิญเหมือนละครตอนนั้นได้
เธอรีบเอ่ยขอโทษ..โดดหนีไป
โธ่ ! นั่นไง..ไม่มี๊..มันไม่มี   ร้องไห้งอแง
 
ยิ้มกวนตีน    
14/10/2010

วันเสาร์ที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2555

" รถเบนซ์ของฉัน ! "



"  รถเบนซ์ของฉัน ! "


หนุ่มไฮโซโก้เก๋เท่ห์เป็นบ้า
แวววงศ์หน้าหล่อเหลาเราเป็นเขิน
เบนซ์สปอร์ตจอดใจใครคงเพลิน
อยากถูกเชิญนอกหน้าบ้าจังเรา

ช่างปราดเปรียวเปรี้ยวซะ!..บ๊ะ!..สุดยอด
เบนซ์สปอร์ตแรงเท่ห์เสน่ห์เขา
กรี๊ด ! สลบพบเธอเพ้อเหมือนเมา
ตามองตามเป็นเงา..เร้ากมล

มิทันไร ! เกิดปาดหน้า..ท่าสยอง
แรงแซงโค้งโลงทองต้องปี้ป่น
เกิดประมาทเบนซ์โก้ โธ่!  พุ่งชน !
ข้างถนนคนร้องก้องทั่วเมือง

นี่แหละหนา..คราซวย..ช่วยไม่ได้
จะถึงฆาตพลาดใหญ่ให้ได้เรื่อง
จะเก่งโก้ ! โตรวย !สวยหล่อ!เรือง
ก็คางเหลืองเปลืองทรัพย์ดับเหมือนกัน

แบกร่างกายรุ่งริ่งพิงขึ้นได้
ร้องร่ำไห้ "“เบนซ์สปอร์ต  พ่อยอดฉัน !
โอ้ ! เบนซ์พ่อคันโก้ โธ่ ! หมดพลัน...... “"
ลุงสามล้อก็หันบอกทันใด

"อย่าห่วงเลยรถสปอร์ตขอรอดเถอะ
แขนพ่อเร๊อะ ! โน่นกระเด็น  เห็นหรือไม่" “
หนุ่มมองเห็นโหยหวนป่วนขาดใจ

"โฮ ! เรือนใหม่โรเล็กซ์สุดเก๊กฉ๊าน..!  "

 งกจริงๆ


โรเล็กซ์ของฉ๊าน..น..น..น......!   ขำแบบกระแดะหน่อยๆ

05/09/2010

" เขียวกา...โอ้ ! เทวดาของพ่อ ! "




" เขียวกา...โอ้ ! เทวดาของพ่อ ! "


ตักชิ้นไก่แกงข่าอ้าปากซด
อร่อยหยดรสเลิศเพริศกว่าไหน
ยอดแม่ศรีฝีมือลือเด่นไกล
อาหารใดใครชิมต้องยิ้มชม


ไก่เนื้อแน่นแสนเด็ดเผ็ดพอดี
เรียกแม่ศรีมาใกล้ให้สุขสม
ฝีมือแม่แน่จริงยิ่งนิยม
ไก่ที่ต้มเลี้ยงดีฝีมือเรา

“ไก่ตัวใหม่จ้ะพ่อมันล้อเตะ
ทำตะเบ๊ะเต๊ะท่าบ้ากวนเขา
แม่โทสาปาค้อนร่อนเบาเบา
ดันถูกเข้าที่หัวดิ้นรัวตาย”

จบเสียงแม่ตาค้างพลางอ่อนแรง
เสียงช้อนแกงแกว่งหล่นเสียงบ่นหาย
เสียงหัวใจพ่อก้องร้องโวยวาย
เจ้าเขียวกาขาลายหรือไก่เดิม

ไก่เลี้ยงมีตัวเดียวเปลี่ยวในบ้าน
ตัวใหม่ก้านดีจึงดึงมาเสริม
เจ้าเขียวกาขายาวเข้ามาเติม
บ้านลุงเพิ่มชนะใสหาใครเกิน

ตั้งสติคืนได้วิ่งไวโลด
แทบกระโดดลงเรือนเหมือนกับเหิน
เห็นเจ้าปลอดไก่เก่าของเราเดิน
ไอ้ที่เพลินในปาก..ว๊าก !..เขียวกา!

ขำแบบกระแดะหน่อยๆ



"  เขียวกา...โอ้ ! เทวดาของพ่อ !   ( เมื่อเช้านี้ ก่อนเกิดเหตุ )  "


เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงในอก
คอยป้องปกห่มปักทั้งรักษา
ดูแลสุขไข้ป่วยช่วยเยียวยา
น้ำมันปลาของดีมีให้กิน

ให้ข้าวสารข้าวเปลือกเลือกพิเศษ
ของใช้เกรดอย่างเอเท่ห์ทั้งสิ้น
สมุนไพรใช้หาเป็นอาจิณ
หวังให้เจ้าเข้าวินกินขาดชัวร์

เจ้าเขียวกาขาใหญ่ใครขยาด
หากขี้ขลาดถอยไปอย่าได้มั่ว
ขนวาววับขลับมันทั้งสันตัว
ไม่เกรงกลัวรัวหมัดฟัดอย่างเดียว

เมื่อเช้านี้ชนะบ๊ะเข้าท่า
พึ่งได้มาสาใจไม่เสียเที่ยว
ฉลาดล่อรุกรับสับปราดเปรียว
ลุ้นกันเสียวเปรียวซ่าท่าสวยดี

ทั้งเชิงสาดมาดเตะตะเบ๊ะโก้
หน่วยก้านโตโชว์นิดฟิตศักดิ์ศรี
ความภูมิใจในพ่อก็มากมี
กับตัวนี้ยากเทียบใครเปรียบเปรย

บัดนี้เจ้าภูมิใจในท้องพ่อ
แม้รสหนอก็อร่อยใช่ย่อยเหวย
ชนะยังไม่คุ้มทุ่มซื้อเลย
หมดแล้วเอย..ฮือ ฮือ โฮ!..โธ่ ! เขียวกา !

ขำแบบกระแดะหน่อยๆ

คำเตือน : การพนันเป็นสิ่งผิดกฎหมาย....
30/06/2010

" หนูไม่อยากไปโรงเรียน "


 
" หนูไม่อยากไปโรงเรียน "

นาฬิกาบอกว่าท่าจะสาย
ตาเริ่มลายใจหวิวสยิวจิต
เบื่อการไปโรงเรียนเอียนชีวิต
ไม่อยากคิดถึงใครที่ในนั้น

นั่งคอยตอบคำแม่ “แย่มากไหม”
“หนูต้องทนเจอใครไม่รักฉัน
ก็ใครใครทำเลือนเหมือนเกลียดกัน
หนูอยากหันหน้าหายอายเกินทน”

ลูกควรไปโรงเรียนแม่เพียรบอก
แม่ไม่หลอกบอกลูกทุกเหตุผล
มีสองข้อใหญ่ใหญ่ลูกใคร่ยล
ควรเร่งตนขนขวายไปโรงเรียน

แม่จึงกล่าวเอื้อนเอ่ยเฉลยแนะ
“หนึ่งวัยและแก่แล้วแววเกษียณ
ไม่กี่ปีที่เจ้าจะเข้าเวียน
ขยันเพียรเขียนงานสานศรัทธา”


เมื่อสดับรับรู้หนูสับสน
วัยมากล้นค้นแจงแสวงหา
ยังขยันร่ำเรียนเพียรตำรา
วัยล่วงกว่าเวลาจะมารู้

แม่รีบกล่าวเฝ้าสอนทุกตอนค่ำ
“ที่ควรย้ำต้องไปให้ได้หนู
สิ่งสำคัญนั้นหรือคือเป็น ครู
ตำแหน่งหรูคือ  ผู้อำนวยการ


 โฮ่ะ ๆๆๆ


   

08/06/2010

"หลอน"




"หลอน"

วังเวงแว่วแผ่วเสียงสำเนียงหวน
พร่ำรัญจวนตลบกลบรู้สึก
เย็นไหววาบอาบร่างพลางให้นึก
จิตระทึกคึกหวั่นพรั่นในทรวง

ก้าวตะคุ่มดุ่มเดินเผชิญหน้า
มือกำพร้าขาก้าวเหงื่อพราวร่วง
มองท้องฟ้าลาร้างว่างดาวดวง
ใจนึกห่วงพ่วงหลังที่ยังรอ

ยกมือวาดปาดเหงื่อเมื่อไหลย้อย
ขนลุกพลอยคอยเสียวเสี้ยวใจหงอ
มุ่งเดินหน้าฝ่าไปให้เร็วพอ
หมดเวลามาท้อก้าวต่อไป

เสียงหริ่งหรีดกรีดดังกังวานป่า
เสียดอุราสะท้านพรั่นสั่นไหว
ขนลุกซู่มิเห็นเส้นทางชัย
ยะเยือกในหนาวเหน็บเจ็บลึกเกิน

คิดถึงคนทนคอยพลอยรีบเร่ง
เลิกกลัวเกรงเร่งเท้าราวกับเหิน
กำพร้ามั่นกันภัยไม่เชื้อเชิญ
รอพบสิ่งเผชิญเดินเข้ามา

สบสุดท้ายปลายทางอย่างหมายมาด
กำพร้าฟาดปาดลงตรงเบื้องหน้า
ให้โหยอ่อนย้อนคะนึงถึงมารดา
ไยใช้ข้าตัดตะไคร้ในกลางคืน

 ขำขี้แตกขี้แตน
17/04/2010





(ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต)




รีบวางมีดกรีดสับจับตะไคร้
จนพอใจได้ลุกปลุกให้ชื่น
ลุเป้าหมายเสร็จงานหันหลังคืน
วิ่งฝ่าป่าตาตื่นถึงพื้นเรือน

วางตะไคร้ในถาดจัดให้แม่
แล้ววิ่งแร่ดูละครตอนเชือดเฉือน
เสียงตะโกนพ่นด่าฟ้าสะเทือน
ไยสติลางเลือนเหมือนเพี้ยนไป

ใช้ให้เก็บใบตองแค่สองก้าน
จิตฟุ้งซ่านงานเข้าไม่เอาไหน
กลับไปเอาอีกครั้งอย่างว่องไว
อยู่ถัดจากตะไคร้.....ฮือ...ไกลกว่าเดิม


 โฮ่ะ ๆๆๆ ขำขี้แตกขี้แตน โฮ่ะ ๆๆๆ
 18/04/2010





ไม่อาจขัดแม่รักผู้ศักดิ์สิทธ์
มองสายตาแม่คิดจิตฮึกเหิม
เฮ้อ!ก่อนผละพระเหรียญเอาเวียนเจิม
พร้อมก็เริ่มออกศึกแม้นึกกลัว

ตั้งสติให้มั่นหน้าบันได
มองออกไปตาพร่าฟ้าสลัว
กำมีดพร้าคู่กายใจสั่นรัว
วิ่งสุดตัวหน้าตั้งยังต้นกล้วย

ถึงที่หมายได้งานผ่านตลอด
เส้นทางปลอดรอดแล้วพระแก้วช่วย
พอเสร็จสับจับแนบแทบระทวย
เห็นเงาเหมือนนักมวยหวั่นม้วยมรณ์

ยืนสุมทุมพุ่มไม้ไม่เห็นหน้า
ทำเคลื่อนตัวช้าช้ามาหลอกหลอน
บรื๋อ!..ใครมา!..โปรดอย่า! ข้าวิงวอน!   โอว์...มายก็อด
เสียงสะท้อนก้องดัง...ฟัง!..พ่อเอง!


 ขำขี้แตกขี้แตน




(ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตค่ะ)
  20/04/2010

นิยมสูง

อาคันตุกะ

จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

ถูกอกถูกใจกดไลค์กดแชร์นะคะ