" หนูไม่อยากไปโรงเรียน "

 

" หนูไม่อยากไปโรงเรียน "

นาฬิกาบอกว่าท่าจะสาย
ตาเริ่มลายใจหวิวสยิวจิต
เบื่อการไปโรงเรียนเอียนชีวิต
ไม่อยากคิดถึงใครที่ในนั้น

นั่งคอยตอบคำแม่ “แย่มากไหม”
“หนูต้องทนเจอใครไม่รักฉัน

ก็ใครใครทำเลือนเหมือนเกลียดกัน
หนูอยากหันหน้าหายอายเกินทน”

ลูกควรไปโรงเรียนแม่เพียรบอก
แม่ไม่หลอกบอกลูกทุกเหตุผล
มีสองข้อใหญ่ใหญ่ลูกใคร่ยล
ควรเร่งตนขนขวายไปโรงเรียน

แม่จึงกล่าวเอื้อนเอ่ยเฉลยแนะ
“หนึ่งวัยและแก่แล้วแววเกษียณ
ไม่กี่ปีที่เจ้าจะเข้าเวียน
ขยันเพียรเขียนงานสานศรัทธา”

เมื่อสดับรับรู้หนูสับสน
วัยมากล้นค้นแจงแสวงหา
ยังขยันร่ำเรียนเพียรตำรา
วัยล่วงกว่าเวลาจะมารู้

แม่รีบกล่าวเฝ้าสอนทุกตอนค่ำ
“ที่ควรย้ำต้องไปให้ได้หนู
สิ่งสำคัญนั้นหรือคือเป็น ครู
ตำแหน่งหรูคือ  ผู้อำนวยการ”

 

   

08/06/2010