“ใบ้ “


เป็นคนเก่งช่างพูดหยุดไม่ได้
ปากกรรไกรใครท้าช่วยมาต่อ
เรื่องปะทะวาจาขอท้ารอ
ต่อปากคอเลาะร้ายไม่หวั่นใด

ช่างจำนรรจ์พาทีวจีอวด
ติดจรวดพรวดพร่ำเป็นน้ำไหล
หาใช่โม้โห่ฟาดปาดหน้าใคร
แต่ปากไวไปหน่อย,คอยระวัง!

เป็นคนกร่างช่างคุยลุยไม่หยุด
ใครคิดฉุดหยุดฉันนั้นอย่าหวัง
คนรอบข้างพรางใบ้ให้จังงัง
นิ่งเงียบฟังต่อยหอยพลอยสำราญ

 

มองหน้าเธอเพ้อพล่ามในยามนี้
ถ้อยวจีมีมากอยากจะสาน
ก่อต้นรักฝากใจให้ไปนาน
ร้อยเรียงกานท์สานไว้ให้เพียงเธอ

 

รอจังหวะเวลาคราเธอใกล้
วจีใดใคร่หวานหว่านเสนอ
ท่องบทหวามยามใดใจละเมอ
พจน์พร่ำเพ้อรำพัน,เริ่มหวั่นเกรง

 

เมื่อเธอชิดข้างกายใจแทบคลั่ง
เสียงหัวใจกลบดังพังเสียงเปล่ง
แม้หายใจยังแผ่วแล้วนักเลง
แม่คนเก่งใบ้กินสิ้นตอนนี้

 

12/06/2010