" ซ้อมตอบ "

 

“ซ้อมบท?”

๐

๐ ยืนซ้อมบท!พรรณนา,หน้ากระจก
พร่ำ,วน,วก!คำง่ายคล้ายสับสน
ประโยคไหนดีนะ!คว้ากมล
หญิงซึ่งตนปองขวัญ,นิรันดร์กาล


๐ “ได้โปรดพิจารณา?” ..ว้า!ไม่เหมาะ
เดี๋ยวกลัวเธอหัวเราะ,เยาะคำขาน
“ช่วยมองฉันสักนิด?” คิดอยู่นาน
คำมันหวานไม่พอ,เริ่มท้อใจ

๐ “อยากดูแลใจเธอ?”..เจอคำเด็ด
กลัวเธอเอ็ด!ว่าเชย-เปรยคำไข
หรือจะบอกตรงตรง!โพล่งออกไป-
ว่า!“เธอใช่รักนี้ที่ฉันรอ?”

๐ มันลิเกไปหน่อย!พลอยขบขัน
“อยากร่วมฝันกับเธอ?” เพ้อจริงหนอ
ฟังดูเลี่ยนไปนิด!จิตขัดคอ
“ถ้าฉันขอดูแลและห่วงใย?”

๐ รู้สึกเป็นทางการ!หวานก็น้อย
กลัวเธอกร่อยหันหลัง!..ทั้งผลักไส
ครุ่นคิดหนัก!เดี๋ยวเจอเธอทำไง
รักทรามวัยไฟคุ!ไม่ทุเลา

๐ เดินวนไปเวียนมา!..สี่-ห้าครั้ง
เห็นร้อยชั่ง!ยืนแอบ,แนบหลังเสา
เธอยิ้มมาแก้มแดง!แข่ง,แก้มเรา
เสียงเธอเย้า!"เห็นซ้อมหนัก..ก็รักแล้ว?"..

โดยพี่ระนาดเอก

 

" ซ้อมตอบ  "

ซุ่มดูเธอซ้อมใหญ่ให้สะเทิ้น
เก็บความเขินหลังเสาเกลาพจน์แก้ว
ค้นคำตอบมอบกลับจับตามแนว
ไม่พบแวววจีที่คอยให้

“ยอมรับข้อเสนอ” เฮ้อ ! ไม่แจ่ม
เกรงจนแต้มแก้มปลั่งครั้งเธอใกล้
หรือ “ตกลง” คงเชยเอ่ยยังไง?
หวั่นไม่ซึ้งตรึงใจให้รัญจวน

เห็นเธอซ้อมบทหนักชักเป็นห่วง
คอยตามพ่วงเธอพร่ำทุกคำสรวล
ถามอย่างไรเตรียมกลับรับกระบวน
จิตปั่นป่วนชวนฝันนั่นไม่ปาน

มัวอ้ำอึ้งดึงมือรื้อคำตอบ
เธอก็ลอบมองมาตาประสาน
เลยบอกไป “ซ้อมหนักคงรักนาน”
หน้าแดงซ่านหลบไว้ไม่กล้ามอง

พูดไปแล้วอกหวั่นสะท้านไหว
ยินเสียงใจสะอึกดังกึกก้อง
“เจ้าคนดีทำทีมีแอบมอง
งั้นมาลองความพร้อม..ซ้อมบท..กัน”
24/04/2010


ขอบคุณพี่ระนาดเอกค่ะ