หยดน้ำหมึกสึกหมดลดไม่เหลือ
แต่ในเยื่อสัมพันธ์มั่นเป็นหลัก
สิ้นอักษรกลอนใจไม่เคยพัก
ยังคงถักรักเพิ่มเติมไม่คลาย
ลำนำพจน์จดไว้ไม่เคยขาด
เหมือนประหลาดศาสตร์คำย้ำเป็นสาย
แล่นเข้าสู่สายเลือดมิเหือดคลาย
คงสิ้นลายสายพจน์เมื่อหมดลม
~ สิ้นคำมิสิ้นใจ ยังต่อใจแม้ไร้กลอน ...อิอิ ~
28/08/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น