จะต่อกลอนอ่อนแอแพ้ต่อใจ
จะยังไงใจเราเขลาไหมนี่
แปรความหมายกลายไปในเหตุมี
เป็นวจีเพื่อเราเหมาแอบกลอน
หนึ่งในสิบหยิบคำนำมาต่อ
ที่ใจรอต่อคำลำนำอ้อน
จะกี่บททดใจไว้ทุกตอน
รอเธอออนร่อนพจน์ทดต่อคำ
ห้องรับแขกแลกใจใครจะเยี่ยม
ทุกห้องเปี่ยมความหวังอย่างถลำ
หนึ่งในร้อยคอยต่อคอประจำ
เก็บเอาไว้ดื่มด่ำเพ้อลำพัง
เธอไม่รู้ว่าเราเฝ้าอุกอาจ
เก็บกลอนหวานฝันวาดมาดในหวัง
แค่ต่อกลอนร่อนใจใช้ประทัง
หล่อเลี้ยงยังหัวใจไม่มากเกิน
ไม่อาจรู้เธอคิดพิศเช่นไร
เธอต่อไว้ในกลอนอ้อนจนเขิน
ได้แต่ลอบมอบยิ้มอิ่มสุขเพลิน
คราดำเนินเกริ่นกานท์ที่หวานมา
เป็นเพราะใจเราเองเร่งลุกลน
รอต่อใจใครคนจนนอกหน้า
แค่เพียงเธอต่อคำตามวาจา
ส่วนเราบ้า “ต่อใจ” ให้อายจัง ...อิอิ
😁
22/07/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น