๕. ที่หมาย

"ที่หมาย"


เดินทางไกลในธรรมยามอ่อนล้า
มืดมัวตาคราเศร้าเข้าห่มเหง
อุปสรรคผลักกันปั่นให้เกรง
อุปาทานขันเบ่งเร่งวุ่นวาย

ด้วยมุ่งมั่นศรัทธาขาก้าวต่อ
ไม่หยุดท้อก่อกล้าหาความหมาย
ความเพียรตั้งวางไว้ไม่เสื่อมคลาย
มีเพียงตายให้หยุดรุดแห่งธรรม

 ฝึกกำหนดกายใจไว้เสมอ
ไม่ละเมอเพ้อคลั่งพังกระหน่ำ
ให้สมค่าคราเจ้าเข้าฝึกจำ
ตั้งจิตนำทุกครั้งอย่างกลางนี้

จับสติใจเราเอาให้อยู่
ระลึกรู้เสมอเผลอเป็นผี
รู้อารมณ์ข่มไว้ให้พอดี
แม้โกรธมีรู้ตัวทั่วที่ใจ

ข่มอาลัยอาวรณ์ให้อ่อนเถิด
จินต์เตลิดเชิดหายให้ดึงใกล้
ผ่อนอารมณ์ข่มเกลียดเครียดจางไป
นิวรณ์ใหญ่ให้วางอย่างผ่อนลง

เส้นทางธรรมแม้ไกล,ใสกระจ่าง
ไม่มืดอย่างเช่นเก่า,เศร้า,เขลา,หลง
เดินทางสู่ที่หมายด้วยใจ "ปลง"
จิตสงบจบลงตรงที่เดิม

"คือ ธรรมดา "

3/06/2010