เพราะอะไรในกลอนจึงร้อนเร่า
มากกว่าเราต่อกลอนอักษรเสริม
แอบวาดฝันปันพจน์ทดเช่นเดิม
งานริเริ่มของใจไว้ประจำ
กุหลาบหนามมิคมคารมซึ้ง
ย่อมตราตรึงในเธอเพ้อถลำ
กลิ่นบุปผาว่าหอมพะยอมทำ
มิกระจายกลิ่นร่ำเท่าจำนรรจ์
มากกว่าหอมยวนยั่วกลั้วกิ่งก้าน
คือเธอสานหมั่นแต่งเหมือนแกล้งฉัน
ค่อยหลอกล่อต่อใจมิไหวทัน
จวบละเมอเพ้อฝันแต่วันใด
แม้พะยอมพร้อมร่อนกลีบอ่อนบาง
โปรยรายทางทิ้งกลีบทิพย์อ่อนไหว
ยังมิอาจรัญจวนป่วนฤทัย
เท่ากับเธอวางไว้ให้ต่อคำ
เมื่อจบบททดไว้ในคืนนี้
ตลอดทั่วราตรีที่ดื่มด่ำ
ยังต่อไว้ใจนี้พลีลำนำ
เป็นประจำงานใจในนิทรา
24/07/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น