"ดั่งต้องมนตร์"
เมื่อราตรีสีนิลปิดถิ่นฟ้า
แสงจันทราประดับกับห้วงหาว
ประภัสสรเลื่อมลายประกายพราว
ทั้งอนงค์หมู่ดาวพราวพิไล
ระยิบยับวับวาวพราวเด่นฟ้า
ตระการตางามยิ่งเทียบสิ่งไหน
ดั่งบุปผาแต่งแต้มแย้มละไม
กลางนภาผืนใหญ่ให้งดงาม
เคลิ้มภวังค์ดื่มด่ำย่ำตอนดึก
ประกายพรึกกลับหม่น..วนคำถาม
อัศจรรย์อันใดได้ลือนาม
แว่วสื่อความเจิดจ้าฝ่าราตรี
ยินสำเนียงเสียงเพรียกเรียกกล่อมขวัญ
ดุจมนตร์อันจำรัสประภัสศรี
มัดรึงเร้าเยาวมาลย์ปานเทวี
หวานฤดีติดเล่ห์เสน่ห์กลอน
ให้นึกภาพต้นเสียงเรียงประพจน์
ยินยอยศเจ้าของห้องอักษร
จะงามล้ำเท่าใดในบังอร
ช่างออดอ้อนร่ายมนตร์คนเคลิ้มไป
01/11/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น