เพียงหนึ่งครั้งยอมรับคำนับเกียรติ
เหมือนมืดเบียดบังบดก็ลดหนี
ความชุ่มชื้นอื่นใดเท่าไมตรี
จากมิ่งมิตรมากมีที่ให้กัน
ใช่ไม่เคยเลยเป็นเช่นต่อต้าน
ความอาจหาญด้านดื้อถือแค่ฉัน
ปิดหูตาว่าครูทำรู้ทัน
แล้วถึงวันประสบพบความจริง
เมื่อถึงจุดรุ่นพี่ที่เคยเหยียบ
บัดได้เทียบรู้สึกสำนึกยิ่ง
ก่อนก็ดื้อถือตนบ่นเป็นลิง
แล้วทุกสิ่งเริ่มคลายเกือบสายไป
คิดได้พลันวันหนึ่งซึ่งอาจหาย
หรือตัวตายจากน้องต้องหมองไหม้
หวังน้องพบความจริงสิ่งดีไว
น้องจะได้ตั้งหลักปักมั่นคง
มิใช่เพียงคนเดียวเที่ยวอ้างห่วง
ยังคงอีกหลายดวงห่วงใช่หลง
เพียงมิเอ่ยจากใจได้ตรงตรง
ขอน้องจงมองขอบตามรอบตัว
แล้วจะเจอ..พี่ที่ห่วงเจ้านะ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น