“ คนไม่กล้า “
เธอยืนห่างจากฉันนั้นแค่ศอก
ไม่กล้าบอกความนัยให้เธอเห็น
ต้องเก็บฝืนขืนไว้ทำใจเย็น
หรือทำเป็นไม่รู้อยู่ข้างใน
มองกริยาท่าเธอเพ้อเหมือนคลั่ง
ชิดแค่นั่งตัวติดจิตสั่นไหว
เก็บรู้สึกลึกอ่อนซ่อนเร็วไว
ปล่อยหัวใจทำงานสนั่นรัว
เสียงระงมหัวใจแทบใกล้ปริ
เหมือนคนเสียสติปรี่มืดหลัว
มีอาการวิงเวียนเลี่ยนตามัว
ไม่รู้ตัวเธอถามความใดกัน
กลืนน้ำลายสำลักกระอักอึก
ใจเต้นตึกครึกโครมขย่มฝัน
จิตเตลิดเชิดหายคว้าไม่ทัน
รู้สึกกลัวโรมรันประจัญมา
เดาไม่ได้ใจกันมิผันบอก
เกิดระลอกหวั่นใจใส่เข้าหา
มิอาจป้องปัดออกเพียงหลอกตา
ในอุราหวิวสั่นหวั่นใจเธอ
จะเอื้อนเอ่ยก็หลัวกลัวรู้สึก
ว่าส่วนลึกนึกแอบแบบเผยอ
ได้แต่กุมมือแน่นแขนชาเบลอ
แค่เผยอฝีปากชักตาลาย
...อายกลัวมั่วเลย เฮ้อ!..ทุกที
10/10/2010
อ่านต่อ คนไม่กล้า..ไม่ทัน
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น