" อะไหล่ความเหงา "
มีแค่เพียงเท่านี้ที่ของฉัน
เป็นโล่กันความเหงาอันร้าวฉาน
ตัวสำรองยังห่างอย่างวันวาน
ยังดักดานรักเธอเพ้อเรื่อยมา
เป็นแค่สิ่งเยียวยาคราเธอเหงา
เป็นแค่เงาเฝ้าห่างอย่างโหยหา
เป็นแค่สิ่งนอกต่างร้างสายตา
คอยปลอบโยนอุราคราเธอช้ำ
ไร้ในสิทธิ์คิดเป็นเช่นคนรัก
ไร้สิทธิ์ทักแค่แอบแบบถลำ
ไร้สิทธิ์แม้แฟนเก็บเหน็บใจจำ
ไร้สิทธิ์แม้ยินคำยามเหงาใจ
คงยืนได้แค่นี้ที่ของฉัน
หมดสิทธิ์ฝันกลั่นลึกนึกอ่อนไหว
คราเมื่อเธออ่อนแอแพ้เมื่อใด
ซบหัวไหล่ใจบางอย่างเศร้าตรม
อยู่เคียงข้างเสมอเมื่อเธอทุกข์
แม้มิอาจก่อปลุกความสุขสม
รักเดี่ยวโดดโอดครวญป่วนระทม
ใจระบมตรมช้ำน้ำตาริน
แม้เป็นเพียงอะไหล่คลายความเหงา
คอยซ่อมเงาในใจใคร่ถวิล
ยังคงทำหน้าที่นี้อาจิณ
ด้วยหัวใจ...มอบสิ้น..จินต์พลีแล้ว
20/07/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น