ต่อกลอน..ต่อใจ 7

ก็ทำได้เท่านี้ที่ใจคิด
ร้อยประดิษฐ์ถ้อยกานท์สานอักษร
ส่งแทนกายแทนคำพร่ำอาวรณ์
ใส่รู้สึกในกลอนอ้อนใจเธอ

เธอไม่รู้ไม่ซึ้งจึงไม่ต่อ
แต่คนรอต่อใจไว้เสมอ
เธอแต่งบทพจน์เกลาเราละเมอ
กลอนจึงเก้อบางครั้งช่างอ่อนใจ

เมื่อเธอจดพจน์เวียนเพียรต่อกลับ
ยิ้มสดับรับกานท์อันหวานได้
อยู่หน้าจอป้อยิ้มอิ่มละไม
ทั้งที่เธอคงไม่ได้เห็นมัน

เก็บรู้สึกเป็นอิ่มปริ่มเต็มแก้ม
ชโลมแซมใจเต็มเกษมสันต์
คอยต่อกลอนอ้อนใจไปทุกวัน
แบบแอบฝันก็พอ..หนอตัวเรา  ..เฮ้อ !  อิอิ.

 

3/08/2010