“เสียงเงา”
กอดกับลมห่มเงาเหงาอย่างนั้น
สร้างความฝันเติมใจพอคลายเหงา
หวังเติมเต็มเปรมใจไว้เพียงเรา
คนช่างคิดติดฝันมันแค่นี้
วัตถุดิบวจีมีเพื่อผล
เป็นงานสร้างตั้งใจในกมล
เกิดกลอนกลยลเล่นเป็นประจำ
จะอ้างอิงจริงเท็จเคล็ดจากไหน
หากหัวใจไม่แท้แค่กลืนกล้ำ
หวังแววตาสื่อผ่านประสานคำ
เป็นบทนำของใจใส่เรื่องราว
คนกอดลมห่มหนาวก็ร้าวเหลือ
สร้างบทรักถักเมื่อเริ่มเบื่อหนาว
สร้างบทเจ็บเหน็บเล่นเป็นครั้งคราว
ซ้อมความร้าวฉานรอพอสะใจ
พระเอกเงาเขาซ่อนทำร้อนนัก
ร้ายก็หนักหักทรวงทะลวงไหม้
ต้องกอดลมห่มเงาอีกเท่าใด
จึงเปลี่ยนได้เต็มร่างอย่างภาวนา
เสียงเงาเพรียกเรียกหลอกกรอกหูเล่น
ทำจิตใจไหวเอนตระเวนหา
“อยากเปลี่ยนเป็นตัวตนคนขึ้นมา”
ปลอบอุราคนเศร้าให้เหงาคลาย
เสียงเงาเพรียกเรียกซ้ำเหมือนคำยั่ว
สร้างความกลัวยั่วซ้ำทำใจหาย
แท้ก็เสียงปรารถนาคราเดียวดาย
มิมีกาย..พระเอกเงา..เขาไม่มี
...ตัวตน...
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น