“รัก-ป่า-รักษ์”
ฟ้าไกลโค้งทิวป่าข้างหน้าโน้น
เหมือนไกลโพ้นปลายมือยื้อแขนข้าม
ปลายฟ้าทอแสงส่องต้องสีคราม
ลมแห่งรักของโลกโบกผ่านร่าง
ละลิ่วบางแผ่ปกอ้อมอกป่า
ประหนึ่งแม้นแดนไพรในพนา
เป็นโลกหล้าโอบรักพักเรือนใจ
เท้าเปล่าเปลือยเรื่อยไปในธารหลั่ง
ประทับยังรู้สึกคึกแจ่มใส
กรุ่นละอองฟองน้ำระบำไพร
เกาะโอบไว้ในนี้ที่ใจเรา
โอบมือเปล่าเร้ากอดพลอดประดู่
รอบฟังดูเสียงรักจากป่าเขา
ชำเลืองมองร่องน้ำตามลำเนา
เพื่อนหยอกเย้าเต่าปลามาให้ยล
รินความรักจากฟ้าในป่ากว้าง
มิอ้างว้างทางใจในไพรสนฑ์
หากกลัวหลงดงใจในวังวน
ใจของคนหรือคดลดเลี้ยวเกิน
สลัดลืมความคิดที่ติดเมือง
ดื่มไอหมอกมิเปลืองเรื่องผิวเผิน
ป่ารักเรา..เรารักป่า..คราดำเนิน
แลร่วมเดินทางใจกับไพรวัลย์
05 กันยายน 2010
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น