“ ถอย ? “

“ ถอย ? “

คงต้องจบรักร้าวในคราวนี้

ทั้งทั้งที่เพิ่งเริ่มเติมรักได้

ยังมิทันเดินก้าวเข้าทางใจ

เธอก็ลาหน้าไกลไม่ใยดี

ใจเร่าร้อนอ่อนล้าปร่าความหมอง

เกินประครองเยียวยาก็ครานี้

เกิดคำถาม “ความเจ็บเหน็บกี่ที

กับใจที่โหยหาว่าควรพอ”

เดินทางใจไขว่คว้าหาความรัก

แต่กับดักทางใจสร้างไว้ล่อ

ตกหลุมพรางขังรักที่ถักทอ

กับขวากหนามที่ก่อรอทำลาย

สายตาเธอเหมือนมีดที่กรีดเถือ

ลงเศษใจเหลือเหลือเมื่อแพ้พ่าย

เธอลาจากพรากรัก!กระอักตาย!

อาดูรย์เปลี่ยวเดียวดาย..ตาย..ช่างมัน !

คนอ่อนแอแพ้พ่ายในแรกเริ่ม

สิ่งประเดิมลงไปใช้ความฝัน

กับชีวิตที่เหลือเชื่อใจกัน

ต้องมาบั่นมลายในมือเธอ

คงต้องจบความรักฉากสุดท้าย

หยุดความตายเธอยื่น...ฝืนเสมอ

ถอยฉากรักปักหมุดหยุดละเมอ

หยุดปรนเปรอเพ้อรัก !..แม้จากใคร !

 

14/08/2010