"บ่วง"
เมื่อรักพรากจากลาน้ำตาหลั่ง
ความเครียดคลั่งพังทลายไร้เหตุผล
ร้างมักเจ็บเหน็บแค้นแขวนทุกข์ทน
บี้ปี้ป่นรนกรรมกระหน่ำตัว
เป็นดั่งบ่วงลวงใจให้รนร้อน
คอยสะท้อนซ่อนกายให้สลัว
จิตผูกมัดรัดไว้ให้หมองมัว
ลืมความกลัวตัวบาปขนาบข้าง
เฝ้าทำลายร้ายรุมกุมไม่ปล่อย
ให้ตัวด้อยน้อยค่าราศีห่าง
ผูกมัดเขาเอาไว้ไม่ปล่อยวาง
เพียงเข้ารางทางใจให้กับตน
รู้ทั้งรู้ลู่กรรมย้ำกำหนด
ไม่อาจลดหมดลงปลงให้พ้น
ทำอย่างไรให้หยุดหลุดบ่วงกล
ดวงกมลพ้นล่วงบ่วงมัดใจ..
16/04/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น