“เมื่อเวร..(กรรม)..กำชัยชนะ”

“เมื่อเวร..(กรรม)..กำชัยชนะ”

๑

ถึงสหาย..

เจ้าเดียวดายโดดเดี่ยวเปลี่ยวดวงจิต

ร้างมิ่งมิตรชิดใกล้คล้ายเขาหนี

อดีตเก่าความหลังครั้งก่อนนี้

เคยอยู่ดีเพียงใดในวันวาน

นึกถึงสุขสมสร้างทางก่อนเก่า

อยู่กับเงาความฝันอันแสนหวาน

ภิรมย์ใจฉาบฉวยช่างป่วยการ

เป็นทาสหลงทรมานอยู่ปานใด

เหยียบอยู่เหนือหมู่ชนบนความโศก

ทั้งด้วยโลกแบ่งปันสร้างสรรค์ให้

มิตรกลับโกยหวังบนผลกำไร

มิเห็นหัวตัวใคร..ใหญ่คับฟ้า

กระเสือกสนลนลานควานไขว่ค้น

เทียวแกะเปลือกเกลือกวนดิ้นค้นหา

กรรโชกขูดจุดเชื้อเพื่ออัตตา

กลับหลงว่าบุญหนักด้วยศักดิ์ตน

บารมีเงินทองกองอำนาจ

มิตรประกาศกำชัยขยายผล

อหังการผยองครองกมล

สามารถล้นคว้าชัยได้มาครอง

กรรมหรือเวรอันใดไม่รู้จัก

ความได้รักมิตรเน้นเป็นเจ้าของ

กระสันโลภโมโหโอ่ลำพอง

เวรจะคล้องกรรมจะดึงถึงนรก!

๒

เถิดสหาย

โปรดสดับไตร่ตรองลองพินิจ

สิ่งที่มิตรไม่ดูรู้ตระหนก

ไม่ประหม่าประหวั่นสั่นสะทก

กำลังทับทรวงอกน่าตกใจ

ถึงคราวพ่ายชะตาฤาจะรู้

ความอดสูทั้งมวลล้วนเผาไหม้

อกระอุคุเดือดเชือดด้วยไฟ

จะถึงทีกำชัยของเวรกรรม!

ยังมิสิ้นชีพวายให้อาสัญ

ดั่งถูกทัณฑ์เฆี่ยนหวายกายตกต่ำ

มลทินอาบตัวหมองโดนจองจำ

ทุกกระทำคือตรวนมวลสำนึก

อำนาจหดยศหายในท้ายสุด

ขยะมุดตะกอนซ่อนผลึก

ขยายแผ่ตัวตนบนส่วนลึก

กดประสาทรู้สึกว่าเจ็บนัก

ทุกอย่างยังดำเนินเพลินเวลา

ปกติเหมือนคราก่อนเศร้าหนัก

วัฎฏ์เวียนว่ายร่ายไปไม่หยุดพัก

เพียงแตกหักแล้วมานวิญญาณรอน

ความวิโยคอดสูประตูปิด

เสียจริตติดบ่วงทะลวงหลอน

กัดทำลายจิตใจในยามนอน

ดั่งเผาร้อนเมื่อเวร..(กรรม)..กำเส้นชัย!

~masapaer~

17/03/2012