" บัวกลางบึง "
ลงนทีผุดว่ายคลองท้ายบ้าน
บัวตระหง่านชูช่อกอสะพรั่ง
ค่อยว่ายแหวกแทรกกลางอย่างระวัง
เอื้อมมือเก็บปทุมมาบูชาพระ
“เร็วสิวะ! พ่อร้องก้องลั่นบ้าน
มัวมุดองค์สรงน้ำทำเล่นนาน
แม่เอ็งด่าปากบานฉันระอา”
รีบแหวกช่อกอบัวเลี้ยวตัวหลบ
ก้านประกบทิ่มข่วนทั่วนวลหน้า
หนามเจ้าชู้รู้นะอย่าเข้ามา
จะแกล้งเกี่ยวภูษาให้ข้าอาย
ยิ่งลุกลนวนธารพานยิ่งช้า
บัวคงแอบเย้ยข้าว่าบัวสาย
มิได้เป็นบุษบาต้องตาชาย
ยอมเดียวดายขายยิ้มแถวริมบึง
กระโจมอกยกมือยื้อโกมุท
เกรงผ้าหลุดปลาตายให้คนอึ้ง
โน้มมาใกล้เพียงหน่อยจะค่อยดึง
เอื้อมไม่ถึงพึงช่วยด้วยเถิดบัว
ก้าวขยับขับใกล้ไปอีกหน่อย
ดอกก็คล้อยถอยห่างอย่างคล้ายยั่ว
กระโจนตาม..น้ำกระเซ็น..ใจเต้นรัว
เธอเผยตัว..” บัวนี้..พี่จองแล้ว”
นะจ๊ะ....
14 เมษายน 2011
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น