“ช่างเถอะ!..ฉันมันก็แค่..?”

“ช่างเถอะ!..ฉันมันก็แค่..?”

เธอสร้างตราบาปไว้แล้วไกลจาก

มอบแผลฝากซากคนแหลกป่นปี้

กลายสภาพสาปสู่ผู้ภักดี

ให้จมสู่อเวจีนี้ทั้งเป็น

สะอึกอั้นกลั้นร้องก้องรู้สึก

กับเจ็บลึกฝังในเธอไม่เห็น

คงสะใจได้เชือดแบบเลือดเย็น

คนกระเด็นเซ่นใจคือใครกัน

ฉันคงแค่ขอทานที่ร่านรัก

รอเศษใจเธอควักฝากลงขัน

ต่อชีวิตของใจไปเพียงวัน

แค่คนรั้นยื้อใจให้เธอแล

รักที่สร้างวางลงคงสูญเปล่า

ได้แต่เฝ้าเกาเก็บเย็บรอยแผล

เป็นเศษเถ้าเก่าร้างทางรักแปร

หรืออาจแค่ของว่างทางใจคน

แก้วขยะคละเกลื่อนเปื้อนดินฝุ่น

ยังเอาหมุนเวียนใหม่ใช้อีกหน

บัดหัวใจใช้แล้วแผ่วกมล

มิมีใครใคร่ยลมลทินครอง

จะเอาน้ำอันใดใคร่ชะล้าง

ช่วยสะสางราคีที่ขื่นหมอง

สายตาเธอเผื่อแผ่แค่หันมอง

คล้ายเป็นของเก่าผุลุใกล้พัง

เถอะชะตาคนบาปถูกสาปรัก

ถูกปฏักปักลงตรงกลางหลัง

ฉันก็แค่เศษเบื่อเหลือกำลัง

ของเธอแล้วกระมัง..จึ่งร้างลา

~masapaer~

11 พฤษภาคม 2011