“ เก็บฟ้าทอเพื่อรอดาว “
เก็บสายม่านหมอกงามเมื่อยามเช้า
ประหนึ่งเพชรเม็ดพราวสกาวส่อง
ทักตะวันขวัญฟ้าเมฆาครอง
ประกายวันผ่านฟ้ามาทายทัก
พระพายกวักทิวไผ่ไล้ปลายผ่าน
หวีดหวิวแว่วแผ่วเสียงสำเนียงกานท์
จินตนาเบิกบานก็พล่านบิน
สุริยันต์ผันจ้าเวหากร้าว
ความอบอ้าวเผาฝันอันถวิล
แสงตะวันดาษดื่นทั่วผืนดิน
แทบกลืนกินสิ้นฟ้าไร้ราตรี
ไอสุรีย์คลี่บางข้างฟ้าบ่าย
กลับผันกายม้วนซบทำหลบหนี
ไอม่านหมอกกลางวันผันลาที
ไอน้ำค้างพลันคลี่งามลีลา
พระอาทิตย์อัสดงลงกลีบเมฆ
ปลีกวิเวกบรรทมหลังห่มหล้า
รอขวัญเจ้าเงาสรวงดวงดารา
ล้อมจันทราพริ้มพรายมาให้ยล
หยาดน้ำฟ้าหยดหลั่งดั่งเกล็ดแก้ว
ทางช้างเผือกเชือกแถวแพรวเวหน
รอร้อยดาวพราวเรียงเคียงกมล
ณ ถนนราตรีวิมานไกล
ก่อนนิทราหลับใหลในคืนนี้
รำพึงบอกราตรีอย่าหนีไหน
ต่อเวลาอีกหน่อยจึ่งค่อยไป
ก่อนฝันนี้หมดไฟเพราะไร้ดาว
05 กุมภาพันธ์ 2011
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น