~เป็นเพียงความอ่อนไหวไปนิรันดร์~
ปรารถนาของใจยิ่งใหญ่นัก
จึงทึกทักเก็บไว้ให้ค้นหา
รับความรักพักใจไว้เยียวยา
ลมคือลมพรมไหวไปตามทิศ
แต่ดวงจิตเอนไหวไปอีกอย่าง
ตามกระแสหัวใจไหลนอกราง
ใจอ่อนบางช่างไหวละม้ายลม
หลงคารมชมใครใจเผยอ
คนอย่างฉันฝันเพ้อเผลอติดหล่ม
หลงกลางดงห้วงใจให้ระทม
คล้ายใกล้จมความคิดหลงทิศใจ
ตามแรงหวังของใจในส่วนลึก
เก็บผนึกความฝันอันยิ่งใหญ่
เปิดตำนานรักร้าวที่ยาวไกล
หรือสุขดั่งวาดไว้ใครประกัน
จินต์เตลิดหลงไปในความฝัน
เป็นเพียงความอ่อนไหวไปนิรันดร์
ไม่มีวันเป็นจริงสิ่งต้องการ
ดั่งก้อนเมฆชิดฟ้าพายุใกล้
อาจเป็นได้เพียงอยู่คู่ขนาน
รับรู้ภาพกลิ่นเสียงเพียงพบพาน
จะสมมานฉันใด...ไกลความจริง
มะสะแปค่ะ
19 มิถุนายน 2011
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น