"ผู้ถูกกลืน"

"ผู้ถูกกลืน"

ผู้ครองวัฎฎ์โลกามหาศาล

เทพแห่งกาลครอบขังยังทั่วถิ่น

กาลเวลาหารอบขอบแผ่นดิน

หรือปลายลิ้นถิ่นสวรรค์นั้นไม่มี

หาบรรจบภพใดมิใช่เห็น

เริ่มต้นเป็นที่ใดไกลเกินที่ –

บรรยายความค้นหาวัดนาที

เกินแสนลี้พรรณนามาเปรียบเปรย

ห้วงแห่งกาลกลืนกินมิสิ้นดับ

ห้วงแห่งการนอนหลับใช่ดับเฉย

ห้วงแห่งการลืมตนคนละเลย

ห้วงแห่งกาลไม่เคยเลยลืมกลืน

กาลเวลาคงกลืนด้วยตื่นอยู่

มนุษย์ผู้ลืมหลงยังคงฝืน

วัดเวลาค่าผ่านกาลเพียงคืน

สิ้นจุดยืนของใจไม่รู้ตน

ทุกย่างก้าวเวลาคราผันศก

เพียงหยิบยกโบกอ้างอย่างสับสน

เวียนสังขารกาลวัยผ่านในคน

เฒ่าชราเวียนวนเพียงหนเดียว

ผู้ถูกกลืนฤารู้ไม่สู้นัก

วัฏจักรนักงานเขาสานเชี่ยว

เพียงลืมตื่นสักครั้งสิ้นทางเทียว

มนุษย์หนอคงเซียวหมดเขี้ยวเล็บ

เจ้าผู้ครองการกลืนยังตื่นอยู่

มนุษย์ผู้ลืมหลงคงหนาวเหน็บ

เพียงกระผีกซีกปัญญากว่ารู้เย็บ

ย่อมถูกกลืนฝืนเจ็บเหน็บหนาวนาน

~ มะสะแป ~

08 มกราคม 2011