คนฟั่นเฟือน
ยืนตัวทื่อรื้อใจไขไม่ออก
สิ่งที่เห็นเค้นยอกซ้ำหลอกหลอน
ภาพวิวาห์พาหวั่นจิตสั่นคลอน
เมื่อทุกตอนฉากนี้ไม่มีเรา
น้ำตารินหยาดแก้มแต้มเลอะหน้า
บัดดวงตาเหม่อหม่นของคนเศร้า
ปากกลับยิ้มหัวเราะแบบเยาะเอา
จมกับทุกข์มัวเมาคว้าเงาใจ
เสียงโห่ร้องก้องโสตกดประสาท
วิปลาสฟั่นเฟื่อนเฉือนเผาไหม้
คำสัญญาของเธอเลอะเลือนไป
ทิ้งรักเก่าเราไว้ให้ลับลา
เสียงสะอื้นกลืนลบกลบความหลัง
เมื่อภาพครั้งเก่าก่อนย้อนคืนหา
ผุดเยาะเย้ยกระหน่ำซ้ำอุรา
ให้วิญญาณ์ร้อนเร่าเศร้าทรมาน
เสียงกระหน่ำซ้ำหนักทักคนบ้า
คนตราหน้าฟั่นเฟือนเหมือนประหาร
อยากลืมว่าเป็นใครในวันวาน
ไม่อยากรับคำขานสงสารนั้น
คนฟั่นเฟือนเลือนโลกโศกสนิท
แต่มิปิดหัวใจอันไหวหวั่น
ให้บ้าบอต่อเลือนเบือนนิรันดร์
แต่ใจฉันนั้นไยไม่ลืมเธอ
"มะสะแป"
25/10/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น