"หมู่ไม้ไร้ภมร"
เป็นบุปผากลีบงามแค่ยามเช้า
ภมรเฝ้าดมดอมพะยอมป่า
สิ้นกลิ่นหอมรสหวานก็ผ่านลา
มิชายตาแลเยือนเหมือนวันวาน
เป็นดอกไม้ไม่หอมไม่ย้อมกลิ่น
เฝ้าถวิลภมรซ้อนรักหวาน
เมื่อบุปผาลาร่วงตามห้วงกาล
เธอก็หว่านกลีบโรยโปรยทิ้งดิน
ใช่อยู่หรอกดอกไม้มากมายนัก
ภมรเจ้าปีกรักจักโผผิน
ปีกสยายทายท้าถลาบิน
ไปทั่วถิ่นดงทิวริ้วผกา
เที่ยวบินชมดมดอกทุกซอกซ้อน
ทำกะล่อนซ่อนชู้หมู่บุปผา
เบื่อดอกเดิมทิ้งไกลไปไม่มา
เมื่อโรยรากลิ่นอ่อนภมรไกล
ภมรเฝ้าดมดอมพะยอมป่า
สิ้นกลิ่นหอมรสหวานก็ผ่านลา
มิชายตาแลเยือนเหมือนวันวาน
เป็นดอกไม้ไม่หอมไม่ย้อมกลิ่น
เฝ้าถวิลภมรซ้อนรักหวาน
เมื่อบุปผาลาร่วงตามห้วงกาล
เธอก็หว่านกลีบโรยโปรยทิ้งดิน
ใช่อยู่หรอกดอกไม้มากมายนัก
ภมรเจ้าปีกรักจักโผผิน
ปีกสยายทายท้าถลาบิน
ไปทั่วถิ่นดงทิวริ้วผกา
เที่ยวบินชมดมดอกทุกซอกซ้อน
ทำกะล่อนซ่อนชู้หมู่บุปผา
เบื่อดอกเดิมทิ้งไกลไปไม่มา
เมื่อโรยรากลิ่นอ่อนภมรไกล
~มะสะแป~
10/11/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น