ของสะสม

วันเวลาผันผ่านมานานเนิ่น
ดอกเบี้ยเพลินทบต้นเกินทนไหว
สะสมภาพความช้ำความเป็นไป
บานตะไทดอกช้ำก็ยามนี้

เรื่องเก่าใหม่ใครแยกให้แปลกนัก
สะสมรักอันช้ำยามหมองศรี
แม้เนิ่นนานผ่านไปไกลข้ามปี
กลับทวีความเจ็บเหน็บตามทัน

สะสมไว้อย่างนั้นก็พลันเพิ่ม
จากเท่าเดิมเพิ่มค่าอุราหวั่น
ทวีคูณทบต้นผลของมัน
แต่ให้ฉันทิ้งไปไม่อาจทำ

เป็นส่วนหนึ่งของใจไปเสียแล้ว
เป็นทิวแถวแนวใจให้ถลำ
เป็นของฝากฝังไว้ในทรงจำ
เป็นสิ่งล้ำเลอค่าคราเปิดชม

มีความหอมกล่อมหวานซ่านสัมผัส
เป็นประวัติความงามที่ตามข่ม
มีความเจ็บเหน็บล้าปร่าระทม
มีสิ่งตรมมีเศร้าเฝ้าขมกลืน

เปิดกำปั่นหัวใจใช้สะสม
ความระทมตรมรักกระอักฝืน
เศษที่เหลือของใจไม่หวนคืน
เก็บสะอื้นชื่นชมให้สมใจ

"มะสะแป..เช่นเคย"

15/10/2010