“ยอมแพ้แล้ว...แค่เธอ”
เธอจงใจหันหลังพลางยิ้มเยาะ
แอบหัวเราะเพราะขันให้ฉันเขิน
ช่างทำได้ใจดำแถมทำเมิน
ยังคิดเดินเมินหายไปจากกัน
สองมือฉุดต้นแขนวางแผนซ้อน
อย่าหวังถอนหัวใจไกลจากฉัน
หลากร้อยเล่ห์มายาสารพัน
พร้อมประจัญรบรักสักกระบวน
อย่าใช้ยิ้มยั่วยวนกระบวนรุก
เนตรอย่าปลุกลุกไล่คล้ายสอบสวน
อย่าประโลมคำหวานอันรัญจวน
หวังประมวลเอาชัยไม่มีทาง
ทุกครั้งเธอกำชัยไม่ลดละ
วันนี้หล่ะทีฉันนั้นได้บ้าง
เป็นทาสใจให้ฉันอย่าผันจาง
ตลอดอย่างนิรันดร์นั้นอย่าไกล
เสียงหัวใจกึกก้องดั่งกลองรบ
สนั่นกลบทุกเสียงเพียงเคลื่อนไหว
จับแผนการฝ่ายหนึ่งพึงชั่งใจ
ระวังภัยคุกคามทำเพลี่ยงพลั้ง
สองแขนเธอล้อมกอดพลอดคำหวาน
มิทัดทานคล้ายตนถูกมนต์ขลัง
ต้องจำนนท์หัวใจไม่ระวัง
กับแรงรั้งนุ่มนวลแทบป่วนมาน
ฤาจะแพ้อีกครั้งแล้วอย่างนี้
เธอคนดีเลิกมองจ้องประสาน
ฉันคงแพ้..แพ้เธอเพ้ออีกนาน
แพ้ซมซานยอมใจมอบให้เธอ.....อีกแล้ว
30 กรกฎาคม 2011
.jpg)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น