" วิถีคนลวง "
ภาพสิ่งของย้ายเคลื่อนเกลื่อนเต็มห้อง
เห็นเธอหมองร้องร่ำคร่ำถวิล
เสียงสะอื้นฝืนกลั้นสั่นรวยริน
เธอมิยินเสียงใดหรือไงกัน
ใจที่เจ็บกดแค้นแน่นสะอึก
ความร้าวลึกแผลเก่าเข้าเย้ยหยัน
อดีตร้ายใครร่างและสร้างมัน
ยิ่งนานวันยิ่งเจ็บเหน็บเหลือเกิน
เห็นภาพเธอเพ้อพร่ำในยามนี้
เหมือนครั้งที่เราเจ็บเหน็บนานเนิ่น
เธอโหยหาอ้างว้างไร้ทางเดิน
เธอเผชิญเหมือนฉันครั้นก่อนกาล
เหมือนเห็นภาพก่อนเก่าเราเคยบ้า
ไร้ราคาค่าหมองต้องไฟผลาญ
เมื่อครั้งหนึ่งบอบช้ำคำลวงมาน
ที่เธอหว่านเพื่อลวงถ่วงเวลา
หนทางจบคนลวงสร้างบ่วงรัก
เธอประจักษ์หนนี้ที่ก่อนหน้า
เคยลวงมานผลาญใจใครเรื่อยมา
คงเจ็บสาแก่ใจใครหลายคน
เอื้อมมือหวังอยากใกล้ไล้ดวงขวัญ
อยากรื้อฝันอันเก่าเราเพียงหน
แต่แผลเก่าเผาไหม้เกินใจทน
กลัวความหม่นซ้ำรอยขอถอยไกล
แล้วเมื่อถึงคราวเธอเจอเจ็บบ้าง
วิถีทางคนลวงเจ็บหน่วงไหม
เมื่อครั้งหนึ่งเธอจากพรากรักไป
ทำลายใจใครคนให้ทนกลืน
เจ็บบ้างไหมคราวนี้ที่ต้องพบ
เส้นทางลบหัวใจให้ขมขื่น
ณ จุดนั้นฉันเล่าเคยเฝ้ายืน
เจ็บสะอื้นฝืนข่มตรมเพราะเธอ...คนลวง
"มะสะแป"
03/11/2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น