"อรุโณทัย"

เสียงไอ้โต้งโก่งคอบนตอไม้

กู่ก้องให้สัญญาณว่ากาลผัน

เตรียมต้อนรับแสงใหม่ในเช้าวัน

กับหลากอันเริ่มใหม่ในอรุณ

ฟ้าทอแสงแห่งหวังมายังถิ่น

เหล่าปักษิณบินรับซับไออุ่น

เสียงใสใสกล่อมฟ้าแสนละมุน

หมอกควันกรุ่นสลายเริ่มคลายบาง

เสียงขวักไขว่ก้าวเดินดำเนินบท

ก็ปรากฏวิถีที่รุ่งสาง

หลากชีวิตเผชิญออกเดินทาง

อยู่ท่ามกลางตะวันอันโสภี

รวิสาดส่องแสงทั่วแห่งหน

หลากผู้คนต่างมุ่งยุ่งหน้าที่

ดิ้นรนสู้สู่สุขทุกวิธี

ใต้สุรีย์คลี่คลุมกลุ่มผองชน

หลากมานะอารมณ์ที่ห่มคิด

หลากจริตมนุษย์สุดสับสน

หลากฐานะกิเลสเหตุระคน

ดำเนินจนล่วงวันก็ผ่านไป

สุริยาลาลับฟ้าดับแสง

เก็บเกี่ยวแรงต่อสู้สู่วันใหม่

นิทราฝันตั้งหลักพักกายใจ

รอพบฟ้า...อรุโณทัย..ในอีกวัน

มะสะแป