๒
นับเวลาถอยร่นค้นเพียงไหน
กลางหัวใจหญิงสาวยังร้าวขม
ร้อยประพันธ์กลั่นกลอนซ่อนอารมณ์
เพียงเศษเสี้ยวรู้สึกที่ลึกเร้น
เหงาตระเวนห้องใจให้พลุกพล่าน
ปล่อยมะเร็งความเหงาเข้าดวงมาน
คล้ายประหารบั่นฆ่าคราเผชิญ
ทุกบทกลอนตอนไหนใครรู้เห็น
ในประเด็นเรื่องเล่าเก่านานเนิ่น
กับหัวใจที่ปิดสนิทเกิน
ว่างคนเดินผ่านก้าวหรือเข้ามา
ทุกจังหวะลีลาภาษารัก
บทอกหักรักเหน็บแสนเจ็บปร่า
บทสะอื้นกลืนกล้ำช้ำวิญญาณ์
จากแววตาพระเอกเสกจากเงา
สัมพันธ์สร้างสนิทแนบชิดใกล้
สัมพันธ์ใจความรักใต้ฉากเหงา
เธอไม่มีตัวตนคนของเรา
เป็นเรื่องเศร้า..เงาพระเอก..เสกจากใคร?
ทุกผลงานอ่านยิ้มอิ่มใจนัก
ผลงานรักโศกเศร้าเหงารสไหน
คนอ่านยิ้มอิ่มปรุงจรุงใจ
ส่วนคนเขียนอ่อนไหวไร้ตัวเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น