"ฉันตามไม่ทัน ความฝันของเธอ"

"ฉันตามไม่ทัน ความฝันของเธอ"

เธอนั่งลงเก้าอี้ที่ประจำ
เริ่มเขียนคำร่ายโคลงจรรโลงศิลป์
จรดบทภาษาเป็นอาจิณ
อย่างเคยชินทุกวันกลั่นสำนวน


เธอขยับยืดตัวคอหัวไหล่
วางมือใกล้แป้นพิมพ์พรางยิ้มสรวล
คอยวางท่าถนัดจัดกระบวน
ก่อนประมวลจารึกผนึกกลอน

เธอยิ้มร่าหัวร่อได้ต่อพจน์
เราสลดมองเธอเพ้ออักษร
ส่งข้อความหวามไหวไปทุกตอน
กลับบั่นทอนหัวใจเราไปแทน

ไหล่ขยับยุกยิกระริกไหว
ออกอาการสมใจในแบบแผน
เธอลงงานอวดคนยลทั่วแดน
กับคะแนนพุ่งที่กวีดัง

รอยยิ้มปริ่มแซมหน้าคราเธอฝัน
มีกำนัลมอบให้ได้ความหวัง
อยู่หน้าบอร์ดกอดศัพท์คอยรับฟัง
เสียงนิยมชมคลั่งหลั่งไหลมา

ทุกขณะคะแนนขึ้นแท่นเด่น
เธอเฉกเช่นกวีหรูดูสูงค่า
เป็นรุ่นใหญ่ไต่ฝันชั้นเมฆา
ก็แลกหนึ่งน้ำตาของคนคอย

ขณะเธอไต่ฝันฉันอ่อนล้า
กับทีท่าเหินห่างอย่างท้อถอย
เธอบรรจงแต่งพจน์จรดรอย
ก้าวสู่ดอยสอยดาวเจ้าประพันธ์

ความฝันเธอไปไกลฉันไม่ถึง
มิรู้ซึ้งสิ่งใดเพราะไร้ฝัน
ความคิดเธอช่างไกลตามไม่ทัน
หรือเพราะฉัน..ไร้สามารถ..มิอาจตาม

..ฝันของเธอ..


~มะสะแป~

10/03/2012

ไม่เอาน่า..คนดี..พี่ให้กอด
หึงตลอด..เหมือนมี..มือที่สาม
คนในจอ..รอใจ..ไม่ได้ความ
กวีงาม..เพราะเจ้า..ช่างเร้าใจ

โลกในเน็ตฯ..เผ็ดร้อน..ซ่อนรู้สึก
พี่แค่ฝึก..กลั่นกวี..วลีไหล
ร่ำรวยริน.มธุรส..หยดละไม
ความไฉไล..มิถึง..ครึ่งนวลจันทร์

เล่นชั้นเชิง..เริงอักษร..ใช้กลอนสื่อ
ตัวหนังสือ..สวยใส..ใช่กระสัน
อย่าจับผิด..คิดหมาย..ขายสัมพันธ์
ไม่มีวัน..ตกบ่วง..อย่าห่วงเกิน

ความอ่อนไหว..ในศิลป์..พี่หินมาก
มิเหลือซาก..สำออย..เพื่อคอยเขิน
อิ่มในรส..บทรัก..ไม่ยักเพลิน
ด้วยบังเอิญ..มีเจ้า..ที่เข้าตา

ชีวิตจริง..ในจอ..พี่พอรู้
ใครควรคู่..อยู่ข้าง..สร้างปัญหา
มิหลงเชื่อ..ใครอ้อน..ป้อนบัญชา
เซ็นต์สัญญา..หน้าคอมพ์..ดอกจอมใจ





music



ความระแวงห้ามไว้มิได้ดอก
หากน้องเจ็บช้ำชอกบอกใครได้
ประโยคนี้พี่เคยเผยออกไป
กับอีกบอร์ดหนึ่งไว้ไยทำเลือน  

ชี้แจงกลอนต่อใจไว้ทุกบอร์ด
น้องต้องถอดหัวใจคล้ายเสมือน
แววต้องเหี่ยวเดียวดายตายคาเรือน
กับคะแนนเชือดเฉือนเลื่อนบัลลังก์   

มีลับลมคมในให้สะดุด
น้องต้องมุดหัวใจไว้ข้างหลัง
ไม่เผยอ..ดวงมานกลัวพานพัง
พี่ก็ยังอ้อนออดทอดคารม  

ความเร้าใจไม่มากหากพอเหลือ
ก่อนพี่เบื่อเมื่อสายสลายล่ม
คำหวามไหวในบอร์ดยอดนิยม
เอามาพรมโพสต์ให้ไว้บ้างซี  

เล่นชั้นเชิงอักษรอ้อนจนหวิว
น้องน่ะใจปลาซิวแทบปลิวพี่
ตัดไฟก่อนอ่อนใจใช่ราวี
ทำแค่นี้เพราะหวงเปล่าล่วงเกิน   

พลีหัวใจให้จอดเป็นบอร์ดรัก
จิ้มพิมพ์โพสต์ให้หนักรักอย่าเขิน
สื่อถึงน้องคนเดียวเกี่ยวก้อยเดิน
คนอื่นเมินเขาได้ให้หนึ่งจุ๊บ!  


คิดถึงดอก.จึงหยอกเล่น 
มะแปค่ะ




พี่มาออนรอเจ้าเช้ายันดึก
ด้วยความฮึกเหิมใจจะได้ตะครุบ 
รอเสียจนง่วงแล้วกระแด่วกระดุบ
อยากจะทุบจอคอม.มะลอมมะล่อ

แหม นานนานมาทีมีค่อนขอด
ให้เจ้ามิวมากอดกะปอดกะป้อ 
ส่วนตัวพี่เอียงอายไม่ก่ายคอ
ได้พียงนั่งหน้างอ จ๋อเจี้ยมเจี้ยม

ที่พี่ได้คะแนนมากเพราะอยากซ่า
หัวเราะร่าเขียนกลอนตอนต้วมเตี้ยม
ทั้งกลอนเศร้า,กลอนรัก,กลอนจั๊กกะเดียม(เอาอย่างใครหว่า)  
แฟนคลับเปี่ยมไมตรี "กวีดัง" 

ถ้าแม้นเจ้าเข้ามาซ่าเหมือนพี่
กลอนดี ดีวลีสวยด้วยมนต์ขลัง
คะแนนคงสูงลิ่วนิ้วแทบพัง
ที่แฟนหลั่งกดคะแนนจนแน่นจอ

อันความฝันของพี่เพียงมีเจ้า
มาคลอเคล้าครื้นเครงบรรเลงล่อ
วางกลอนปุ๊บต่อปั๊บขยับรอ
เพื่อเติมต่อความฝันมีฉัน เธอ

ก็เพราะความห่างเหินเจ้าเดินจาก
คะแนนมากไม่ช่วยรวยหรอก เน่อ 
แต่หัวใจแสนจนไร้คนเปรอ
ได้แต่เพ้อพร่ำบ่นอยู่คนเดียว  

"ไพร พนาวัลย์"

คารมคนเขียนกลอนช่างอ่อนหวาน
คล้ายประหารด้วยพจน์บดจมเขี้ยว
แค่ลมปากสะบัดก็มัดเกลียว
แล้วก็เหนี่ยวหัวใจให้ระทวย  

มาเขียนกลอนตอนเช้าเข้ากะดึก
ด้วยใจคึกคอยสาวเจ้าคนสวย
ใช้เสน่ห์ล่อหมูให้อยู่อวย
น้องอยากซวยเป็นหมู...ดู๊!ไม่ทัน 

ก็เพราะนานมาทีพี่ไม่ง้อ
เลยหนีทำฉอล่อหนอแฟนฉัน
กลายเป็นอื่นเปลี่ยนไปมีใครกัน
เล่นเอาฝันไปไกลไม่กลับมา 

สาวน้อยใหญ่นิยมชมกลอนพี่
ทั้งเพราะหลงพจีสิเนหา
นั่งบัลลังก์ลืมสาวชาวพนา
หากมิช้าผ่อนฝันฉันน้อยใจ 



 เคลียร์กับแฟนคลับเองนะคะลุง.. มะแปค่ะ 

โห แฟนคลับของลุงไม่ยุ่งหรอก
เธอดูออกหรอกน่า ว่าเป็นไผ?
มีแต่น้องลูกหลานเจือจารไป
ไม่มีใครเป็นเจ้าเข้าครอบครอง

กลัวแต่เจ้าคนเดียวหมั่นเขี้ยวนัก
กลัวจะมาหลงรักมักก้องด้อง 
กลัวเหลือเกินกลัวใจไปเกี่ยวดอง
กลัวจะต้องอกหัก ดังเป๊าะ เป๊าะ เป๊าะ

"ไพร พนาวัลย์"

ขอขอบพระคุณลุงไพร พณาวัลย์ และคุณมิวสิคค่ะ