กระแสดัน

กระแสดัน

กระแสอยากแรงขับกับดักจิต
เกาะกุมติดจิตเปราะเพราะจิตแผ่ว
ยึดวัตถุกุเฝ้าเอาเป็นแนว
จับเป็นแถวในมานนั่นแหละคน

ความฟุ้งเฟ้อเกร่อพุ่งมุ่งสะดวก
“อยาก” เหมือนปลวกควักใจให้มัวหม่น
สิ่งยั่วเย้าเร้ามากกระชากวน
ยวนยั่วล้นคนเราเขลาอยากมี

มนุษย์หนอคออ่อนซ่อนความลับ
คอยสร้างกับดักใจในศักดิ์ศรี
หลงวัตถุลุสร้างอย่างเปรมปรีดิ์
คิดว่าดีกว่าใครใคร่ขนมา

เกิดความอยากรักหลงปลงไม่ได้
ต้องเหนือตัวกว่าใครได้มีหน้า
สิ่งโน้นนี้ดีมาก “อยาก” นำพา
เกิดตัณหาคร่าใจใคร่กอบโกย

เกิดกระแสนิยมชมวัตถุ
แรงขับยุให้สร้างอย่างหิวโหย
ใครกระทบความอยากปากโอดโอย
ไม่สนโว๊ย ! ขอฉันนั้นมีพอ

จึงแก่งแย่งแกล้งทำตามความอยาก
บาปเวรลากถึงไหนไม่สนพ่อ !
สร้างความฝันดันอยากกระชากคอ
นรกรอง้อหรือถือทำไม

ทำอะไรก็ได้ให้สมอยาก
นี่แหละปากคนกว้างกร่างใช่ไหม
จึ่งมืดบอดจอดแล้วแก้วธรรมใจ
ยึดกิเลสเหตุใหญ่ให้ลืม “พอ”

05 ตุลาคม 2010

 กระแสดัน  ( อีกแง่มุมหนึ่ง)

สรรพสิ่งใดใดที่ได้เห็น
มักถูกเข็นจากจิตคิดทำหนอ
ภายใต้ “อยาก” ชักสร้างอย่างไม่รอ
เป็นสิ่งก่อกำเนิดเกิดมากมาย

เห็นวัตถุลุเป็นเช่นหลายหลาก
ก็ด้วย “อยาก” มนุษย์มิสุดสาย
แรงจูงใจไล่ขับทัพใต้กาย
มุ่งสิ่งหมายสิ่งหวังจึงตั้งตา

“อยาก” สองอย่างใคร่พิศพินิจตรึก
“อยาก” เป็นศึกคือหนึ่งซึ่ง “ตัณหา”
เกิดกระแสแพร่สินหมิ่นวิชชา
ตะลึงลานไขว่คว้าว่าต้องมี

จะด้วยเล่ห์หลอกลวงบ่วงกรรมสร้าง
หรือเพื่อถางทาง “อยาก”มักเช่นผี
เพื่อตัวเองเร่งขนไม่สน “ดี”
เพื่อสนอง “อยาก” นี้ ให้สมใจ

“อยาก” ที่สองตรองดูรู้ที่เหตุ
ห่างกิเลสตัณหาสักวาได้
แต่ผู้มีคงห่างต่างภายใน
กระแสใสในจิตทิศทางธรรม

“อยาก” รากเง้าเคล้าดีที่  “ฉันทะ”
พอใจละเรื่องตนมิบ่นพร่ำ
พอใจสร้างอย่างศรีพลีประจำ
เพื่อสิ่งล้ำแก่ใครในโลกเรา

คิดถึงคนผู้ด้อยคอยทุกทิศ
ทางชีวิตผู้อ่อนป้อนสุขเขา
เกิดฉันทะ...(เมื่อ) ละโลภ  (แล้ว)โอบโลกเทา
ทางแห่งเงาบังบดก็ลดลง

อย่าหยุดอยากเพื่อทำนำสิ่งสร้าง
ที่สว่างกลางกระแสที่แปรหลง
กระแสอยากจากดันอันบรรจง
น่าดำรงคง”อยาก “หากเห็นงาม

เป็นความเห็นที่อ้างอย่างเขลาเขลา
หากท่านเราใคร่เห็นเป็นคำถาม
โปรดแถลงแจ้งไขในนิยาม
เรียนรู้ตามเรื่องอยากฝากสิ่งดี......ด้วยกัน 05 ตุลาคม 2010, 05:12:pm »