" รัก คิดถึง ห่วงใย "
จะให้กล่าวอย่างไรไขได้หมด
กานท์ประพจน์ใดเอื้อนเลื่อนผสาน
จะสื่อถึงรู้สึกตรึกในมาน
ว่าเหตุการณ์เปลี่ยนแปลกแยกฉันเธอ
กานท์ประพจน์ใดเอื้อนเลื่อนผสาน
จะสื่อถึงรู้สึกตรึกในมาน
ว่าเหตุการณ์เปลี่ยนแปลกแยกฉันเธอ
ได้แต่นั่งนอนนึกระลึกถึง
ใจรำพึงเงียบงันกลัวฝันเก้อ
ระยะทางขวางไว้ไม่อาจเจอ
ก็ยังหวังเสมอเธอกลับมา
รู้เพียงเสี้ยวต่างถิ่นดิ้นฮึดสู้
ไม่อาจรู้ใดมากยากเกินกว่า
เพื่อบางอย่างต่างรนขนเงินตรา
แบกกายาเพื่อใครใจรู้ดี
วัฏจักรมนุษย์สุดเวียนว่าย
ต่างขนขวายต่อสู้กู้ศักดิ์ศรี
สิ่งประทะคละเคล้าเร้าชีวี
ใจจะหม่นป่นปี้นี้เท่าใด
สำหรับใครบางคนผู้ด้นดั้น
ต่างฟ้ากั้นนั้นทุกข์สุขแค่ไหน
สิ่งที่ฉันมอบส่งคงแรงใจ
ฝากผ่านฟ้ารุ้งไกลส่งให้กัน
ดาวดวงน้อยนำพรร่อนมาฝาก
คิดถึงมากห่วงใยแม้ในฝัน
รัก คิดถึง ห่วงใย ไปทุกวัน
ขอผ่าฟันพ้นได้ในบัดดล
3/ 12/2010
ใครบางคนงานหนักชักไม่แน่
หรืออ้างแค่หายห่างทางคนเศร้า
ทิ้งคำลาคราเบื่อเหลือเพียงเงา
แล้วหายเข้าเมฆาลับตากัน
คงสาสมแก่ใจใช้เสน่ห์
หลากร้อยเล่ห์ลมรสพจน์เสกสรร
ให้สาวน้อย-ใหญ่หลงดงจำนรรจ์
กระหยิ่มหยันสะใจก็ไกลลา
มองสาวน้อยกลอยใจคล้ายกบเขียด
ระงมเบียดร้องครวญรัญจวนหา
โหยหวนแว่วแล้วไยไม่เห็นมา
ฝากวาจาหว่านล้อมตะล่อมใจ
อยากจะเคืองเรื่องใหญ่ใจไม่อาจ
มิสามารถตัดทิ้งชิงชังได้
บทขึ้นโกรธลดลงเหตุปลงไว
เพราะน้ำคำเขาใส่คล้ายเวทมนต์
เขียนคำส่งฝากไว้ก็ไม่ตอบ
เราก็ลอบรอคอยแทบถอยร่น
อยากจะวัดรู้สึกส่วนลึกคน
จะมากล้นเพียงใดไขมาที
ไม่อยากเชื่อวาจาอันว่านัก
ว่างานหนักหรือใจใคร่ชิ่งหนี
จำใจเชื่อคำอ้างอย่างโดยดี
เพราะเหตุมีคือไกลไม่เห็นกัน
นึกใบหน้าคราเขาเฝ้าคอยยิ้ม
ที่กระหยิ่มในใจไม่มีฉัน
หรือสำราญผ่านใจไปวันวัน
ที่ใครฝันเพ้อพร่ำรำพึงไป
เห็นกบเขียดเบียดร้องก้องโหยหา
รอเวลาต้มแกงซดแกงใหญ่
อร่อยลิ้นยินหูดูไฉไล
แต่หัวใจกบน้อยพลอยเหี่ยวลง.. (คงต้องตาย อิอิ )
(กลอนต่อกับลุงปรางค์ สามยอด ขอบคุณค่ะ)
ใครบางคนงานหนักชักไม่แน่
หรืออ้างแค่หายห่างทางคนเศร้า
ทิ้งคำลาคราเบื่อเหลือเพียงเงา
แล้วหายเข้าเมฆาลับตากัน
คงสาสมแก่ใจใช้เสน่ห์
หลากร้อยเล่ห์ลมรสพจน์เสกสรร
ให้สาวน้อย-ใหญ่หลงดงจำนรรจ์
กระหยิ่มหยันสะใจก็ไกลลา
มองสาวน้อยกลอยใจคล้ายกบเขียด
ระงมเบียดร้องครวญรัญจวนหา
โหยหวนแว่วแล้วไยไม่เห็นมา
ฝากวาจาหว่านล้อมตะล่อมใจ
อยากจะเคืองเรื่องใหญ่ใจไม่อาจ
มิสามารถตัดทิ้งชิงชังได้
บทขึ้นโกรธลดลงเหตุปลงไว
เพราะน้ำคำเขาใส่คล้ายเวทมนต์
เขียนคำส่งฝากไว้ก็ไม่ตอบ
เราก็ลอบรอคอยแทบถอยร่น
อยากจะวัดรู้สึกส่วนลึกคน
จะมากล้นเพียงใดไขมาที
ไม่อยากเชื่อวาจาอันว่านัก
ว่างานหนักหรือใจใคร่ชิ่งหนี
จำใจเชื่อคำอ้างอย่างโดยดี
เพราะเหตุมีคือไกลไม่เห็นกัน
นึกใบหน้าคราเขาเฝ้าคอยยิ้ม
ที่กระหยิ่มในใจไม่มีฉัน
หรือสำราญผ่านใจไปวันวัน
ที่ใครฝันเพ้อพร่ำรำพึงไป
เห็นกบเขียดเบียดร้องก้องโหยหา
รอเวลาต้มแกงซดแกงใหญ่
อร่อยลิ้นยินหูดูไฉไล
แต่หัวใจกบน้อยพลอยเหี่ยวลง.. (คงต้องตาย อิอิ )
(กลอนต่อกับลุงปรางค์ สามยอด ขอบคุณค่ะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น