“ ขนม เรากับความลำบากของพ่อ “

“ ขนม เรากับความลำบากของพ่อ “


มือหยาบกร้านค่อยแงะแกะขนม
เจ้าหนูน้อยตาคมก้มดูจ้อ
ลุ้นมือแกร่งแรงงัดจัดใจรอ
เดี๋ยวมือพ่อทำให้จะได้กิน

ห่อขนมอร่อยค่อยเปิดออก
พ่อเรียกบอกมาใกล้ให้ดมกลิ่น
“หอมใช่ไหม” พ่อยิ้มอิ่มในจินต์
รอขนมถูกลิ้นกลิ่นยั่วยวน

ขนมหวานซ่านใจอยู่ในปาก
อร่อยหลากรอยยิ้มพิมพ์ใจหวน
คราเมื่อเล็กเด็กน้อยคอยร้องรวน
โยเยกวนอ้อนขอพ่อทุกที

 คนชาวไร่อดอยากแสนยากแค้น
จะเอาแก่นอะไรในวิถี
แค่ที่หลับกับปลาหาพอมี
กับกายาหม่นศรีที่พ่อเป็น

มือหยาบกร้านระแหงแข้งขาล้า
แม้แววตาไม่รู้หนูไม่เห็น
พ่องานหนักตากฟ้าเหงื่อกระเซ็น
แต่รักเอ็นดูลูกทุกข์ก็ทน

ไม่เคยเห็นพ่อลิ้มชิมขนม
หรือพ่อตรมขมใจให้หมองหม่น
ตาพ่อเศร้าเคล้าทุกข์คลุกระคน
เพราะดิ้นรนหม่นใจไม่อาจเดา

เมื่อลูกของอแงแม้ลำบาก
แต่เจ้าปากน้อยเอยไม่เคยเหงา
ยังได้อิ่มลิ้มขนมสมใจเรา
แล้วพ่อเล่ากินตอนไหนไม่รู้เลย

 

3/12/2010